ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

«Η λογική μας πρέπει να αποδεχτεί αναγκαστικά έναν

απεριόριστο και αιώνιο Νου που ρυθμίζει και κυβερνά

τον ωκεανό της ζωής…. Σκέψη και δημιουργική ιδέα,

σε πλήρη συμφωνία με τους νόμους της ενότητας και της

αιτιότητας, εκδηλώνονται πλήρως στην παγκόσμια

ζωή δίχως τη συμμετοχή του εγκεφάλου …»

Δρ. Ν. Ι. Πιρογκόφ

Παρατηρώντας κανείς το σύμπαν και τη ζωή που κυλάει μέσα του, δεν θα μπορούσε να αμφιβάλει ότι πρόκειται για την αποτύπωση ενός μεγαλοφυούς σχεδίου, που αφετηρία του έχει ένα τέλειο και πάνσοφο νου. Το σύμπαν με ό,τι περιέχει είναι η αδιάψευστη μαρτυρία και απόδειξη για την ύπαρξη μίας παγκόσμιας Αρχής και Διάνοιας που ο Πλάτωνας την ονόμασε «αιώνια σκεπτόμενη Θεότητα», ο Ερμής ο Τρισμέγιστος «Θεία Σκέψη» και η αρχαία εσωτερική παράδοση «Ψυχή του Κόσμου».

Κάθε σοφός και μυημένος αποδέχθηκε την ύπαρξη ενός Παγκόσμιου Νου, καθώς η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί ούτε να συλλάβει ούτε να εκτελέσει τον σχηματισμό μιας αλληλουχίας νόμων, κύκλων, αιτίων, αποτελεσμάτων και δράσεων που αποτελούν την ύπαρξη αλλά και τη λειτουργία ενός σύμπαντος.

Το σύμπαν μας είναι το στολίδι του διαστήματος γι’ αυτό ονομάστηκε Κόσμος. Είναι αυτό που κοσμεί το διάστημα, είναι το «ordo ab chao» και αντιπροσωπεύει την τάξη μέσα στο χάος. Ό,τι υπάρχει στο σύμπαν είναι το αποτέλεσμα της Θείας Σκέψης εκδηλωμένης και αποτυπωμένης σε όλες τις όψεις – ορατές και αόρατες – από τα υπερβατικά πεδία της ζωής και τον άνθρωπο έως τη λειχήνα και τον ελάχιστο οργανισμό.

Η ιδέα περί της Θείας Σκέψης είναι αρχαία όσο και ο κόσμος μας. Δεν προήλθε από τους φιλόσοφους της ιστορικής περιόδου.

O Θείος Νους υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, πριν από τη διαφοροποίηση. Ονομάζεται θείο Ιδεατό, το οποίο είναι αιώνιο στη Δυναμικότητά του και περιοδικό στη Δύναμή του ….. εμφανίζει τα επτά πεδία του όντος, αρχίζοντας από το πνευματικό και διαμέσου του ψυχικού καταλήγει στο υλικό πεδίο, ενώ στα ίδια πεδία αντιστοιχούν επτά πεδία σκέψης ή επτά καταστάσεις συνειδητότητας. 2

Ο Κόσμος είναι κατά τον Πλάτωνα «ο Γιός» που έχει για πατέρα και μητέρα τη Θεία Σκέψη και την Ύλη.

Κατά τους Θεόσοφους, το «Πρωταρχικό Ον»,….. , είναι μια απορροή από τον Δημιουργό ή τον Παγκόσμιο Νου που περιέχει από την αιωνιότητα την ιδέα του «υπό κατασκευή κόσμου», μέσα του, την οποία ο ανεκδήλωτος ΛΟΓΟΣ παράγει από το «είναι» του.3

Στους Χαλδαϊκούς Χρησμούς αναφέρεται: «Τα έργα της φύσης συνυπάρχουν με το νοητικό πνευματικό Φως του Πατέρα. Γιατί είναι η Ψυχή που στόλισε τον μεγάλο ουρανό και τον οποίο στολίζει μετά τον Πατέρα.»

Κατά τον Φίλωνα, «ο ασώματος κόσμος ολοκληρώθηκε έχοντας την έδρα του στη Θεία Σκέψη».

Στους Ορφικούς ύμνους, ο Έρως-Φάνης αναπτύσσεται από το Πνευματικό Ωόν, το οποίο διαπερνούν οι αιθέριοι άνεμοι, και ο άνεμος είναι «το Πνεύμα του Θεού» που λένε ότι κινείται στον αιθέρα «επωάζοντας πάνω από το Χάος – τη Θεία Ιδέα…..»

Ιδέες και Φαινόμενα

Ο Πλάτωνας διαχώριζε τον κόσμο σε εκείνο των Ιδεών και στον άλλο των μορφών. Έλεγε επίσης ότι όλα τα σχήματα του κόσμου έχουν ένα «ιδεατό» και ότι κάθε σχήμα είναι η τέλεια έκφραση μιας μαθηματικής ή εννοιολογικής γνώσης. Τα ιδεατά των πραγμάτων υπάρχουν στο πεδίο της γνώσης-σοφίας και δεν θα πρέπει να αναζητούνται στην καθημερινότητά μας. Τα φαινόμενα είναι πιο ωραία και πιο αρμονικά τόσο όσο περισσότερο εκφράζουν τα ιδεατά τους πρότυπα.

Σύμφωνα με τη Θεοσοφία, τo φυσικό πεδίο μας είναι ο χώρος των φαινομένων. Κάθε φαινόμενο είναι αποτέλεσμα μιας προηγούμενης αόρατης, για τις αισθήσεις μας, κίνησης, η οποία πηγάζοντας από την Πρώτη Αιτία μεταφέρει εν δυνάμει από το κέντρο προς την περιφέρειά του κόσμου, τη Θεία Σκέψη. Ανάμεσα στην ορατή φύση και την Πρώτη Αιτία μεσολαβούν οι Ιδέες και στη συνέχεια τα Αρχέτυπα σύμφωνα με τα οποία διαμορφώνονται τα πάντα στο πεδίο των μορφών.

Κάθε φαινόμενο περιλαμβάνει όσα προηγήθηκαν της εμφάνισής του και καταλήγει να είναι ένα σύνθετο σχήμα, μια μορφή αισθητή, μια αλφάβητος και μια διάλεκτος, ένα έργο τέχνης, ένα όραμα, μια σκέψη και πράξη και όποιος πιθανός συνδυασμός σχήματος, χρώματος και ήχου μπορεί να καθρεφτίσει η φύση και να εκφράσει ο ανθρώπινος νους. Το φαινόμενο αντικατοπτρίζει και εμπεριέχει μια σειρά καταστάσεων και διαφοροποιήσεων που μεσολαβούν ανάμεσα στην Ιδέα και την κατάληξή της στο πεδίο των φαινομένων.

Στο Μπαγκαβάτ Γκιτά αναφέρεται ότι ο ανθρώπινος νους είναι «ένα σύνολο ιδεών που έχουμε σαν βάση για σκέψη και πράξη».

Οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο και η Θεοσοφία προσθέτει ότι οι ιδέες κυβερνούν και τον νου, που είναι το πραγματικό πεδίο δράσης των ιδεών. Οι ιδέες κυβερνούν το νου μας και τον συλλογικό νου των φυλών, των εθνών και των πολιτισμών. Ο Βούδδας λέει ότι είμαστε το αποτέλεσμα της σκέψης μας.

Υπάρχουν οι θεμελιώδεις προσωπικές ιδέες που επηρεάζουν και χρωματίζουν την αντίληψή μας σε κάθε τομέα. Είναι θεμελιώδεις γιατί αποτελούν το πεδίο της σκέψης μας, της ηθικής και της συμπεριφοράς μας. Πρόκειται για σημαντικές ιδέες, σχετικές με το Θεό, τους κοινωνικούς νόμους, την καταγωγή του ανθρώπου, που τις έχουμε υιοθετήσει από γονείς και δασκάλους.

Όμως οι προσωπικές ιδέες, αν και βασικές για τον καθένα από μας, δεν συμφωνούν πάντοτε με τις παγκόσμιες Ιδέες του κάρμα, της μετενσάρκωσης, του αλτρουϊσμού, της αδελφοσύνης, της θυσίας, της ανιδιοτέλειας. Με τη βοήθεια του νου και εργαλείο την εμπειρία, και επίσης με τη βοήθεια της εσωτερικής παράδοσης και διδασκαλίας, ο άνθρωπος αναπροσαρμόζει τις προσωπικές του ιδέες προς το Θείο Ιδεατό. Η παρουσία της ατομικής ψυχής στο σύμπαν έχει μόνον ένα μοναδικό σκοπό: τη συλλογή εμπειριών μέσω ειδών ζωής που αντικατοπτρίζουν το Ιδεατό και την απόσυρσή της στο πρωταρχικό Φως, αν και εφόσον η ατομική ψυχή πραγματώσει τις Θείες Ιδέες στην αντικειμενικότητα.

Σύμβολο και Έμβλημα

Το σημείο σύγκλισης της αφηρημένης ιδέας με την ύλη προωτοεμφανίζει ένα σχήμα που λέγεται σύμβολο. Ο όρος σύμβολο, προέρχεται από το συν και βάλλω. Είναι η συνάντηση του άϋλου και αφηρημένου με την ύλη των μορφών που εμφανίζει τη Θεία Σκέψη, αρχικά, σε γεωμετρικά σχήματα. Αυτά είναι τα αρχέτυπα σύμβολα που στη γη μας γίνονται τα ιερά σύμβολα της θρησκείας και της μύησης.

Κατά τον Πλάτωνα, το σύμβολο είναι μια λάμψη από τη Θεία Ιδέα και είναι η κοσμική γλώσσα μέσω της οποίας η Θεία Σκέψη μεταφέρεται στην αντικειμενική ζωή.

Το σύμβολο είναι ένα σχήμα που αντιπροσωπεύει μια ιδέα. Eίναι ένα σημείο από το οποίο συμπεραίνουμε ένα κρυμμένο μήνυμα. Μπορεί να είναι ένα γεωμετρικό σχήμα, μια συλλαβή, μια λέξη, ένα χρώμα, ένας ήχος, ένα έμβλημα. Μεταδίδει πάντοτε ένα μήνυμα που εκφράζει είτε μια κοσμική ιδέα, είτε μια ομαδική ή ατομική σκέψη.

Ένα σημείο μέσα στη φύση είναι ένα σύμβολο που μεταδίδει κάτι σχετικό με την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, των κλιματολογικών αλλαγών και των ατμοσφαιρικών διακυμάνσεων. Η ανατολή και η δύση του ηλίου είναι ένα φαινόμενο-σύμβολο που κρύβει την περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της, το δε έτος αποδίδει την περιφορά της γύρω από τον ήλιο. Ένα καιρικό φαινόμενο είναι ένα σύμβολο που φυλακίζει μέσα του όλες τις ατμοσφαιρικές διαδικασίες που προετοίμασαν την εκδήλωσή του. Οι σταγόνες του νερού είναι το σύμβολο της υγροποίησης του αέρα. Το δάκρυ στα μάτια του ανθρώπου είναι το σύμβολο της λύπης ή και της χαράς, ενώ οι ρυτίδες και τα άσπρα μαλλιά είναι τα σύμβολα του γήρατος.

Ένα σύνολο συμβόλων μπορεί να αντιπροσωπεύει μια έννοια που εκφράζει το σκεπτικό και τις πεποιθήσεις μιας ομάδας ανθρώπων και είναι φορτισμένο με συναισθήματα. Τότε λέγεται έμβλημα και περιλαμβάνει ένα πλήθος ιδεών-συμβόλων και γίνεται εθνικό, θρησκευτικό ή πολιτικό σύνθημα. Για μια οικογένεια μπορεί να γίνει το οικόσημο που την εκπροσωπεί, ενώ η σφραγίδα είναι ένα σύμβολο που αποτυπώνει το προσωπικό κύρος εκείνου που την χρησιμοποιεί.

Το έμβλημα περιλαμβάνει μια σειρά συμβόλων που προβάλλουν έντονα κάποια συγκεκριμένη ιδέα. Ενώ το σύμβολο είναι η εικόνα ή το σημάδι μιας εσωτερικής αρχής ή μιας σειράς αρχών, που αναγνωρίζονται μόνο από μυημένους.

Τα ιερά κείμενα είναι γραμμένα συμβολικά και με εμβλήματα, για τούτο και δεν κατανοούνται και παραφράζονται. Η σημασία, δε, ενός εμβλήματος μπορεί να αλλάζει εντελώς από ένα άλλο όμοιο έμβλημα, αν, το ένα από τα δύο, έχει υποστεί έστω και μια ελάχιστη διαφοροποίηση. Το σύμβολο της Σβάστικα, ερμηνεύεται διαφορετικά ανάλογα με την κίνησή της, δηλαδή αν είναι δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη. Η αλλαγή της φοράς της κίνησής της αλλάζει και το κρυμμένο νόημα και την ερμηνεία του.

Η Θεία Σκέψη

Ο Κόσμος είναι η πραγμάτωση της Θείας Σκέψης στον χώρο και τον χρόνο. Η Θεία Σκέψη είναι η ρίζα κάθε μελλοντικής Κοσμογονίας και Θεογονίας. Προβάλλεται μέσω των ακτίνων της – Ιδεών της, και συμμετέχοντας σε όλα τα εκδηλωμένα προσδιορίζει και την κυριαρχία της πάνω τους. Η Ιδέα είναι η πηγή της αιτιότητας όλων των φαινομένων, για τούτο καθετί από το ελάχιστο έως το μέγιστο, θα πρέπει να εκφράζει αργά ή γρήγορα αυτό το θείο πρότυπο. Η ανατύπωση της Ιδέας στην αντικειμενικότητα είναι ο ύψιστος στόχος της ατομικής μας ζωής.

Ένα απόσπασμα από τη Μυστική Διδασκαλία αποδίδει παραστατικά την παρουσία της Θείας Σκέψης και τη διαδικασία της αφομοίωσής της από τους Λόγους-Δημιουργούς της εκδήλωσης:

«Μόλις το ΣΚΟΤΑΔΙ…. Εξαφανίζεται στη δική του περιοχή …. Αφήνοντας πίσω του μόνο τη θεία εκδηλωμένη Ιδεοπλασία του, η κατανόηση των δημιουργικών Λόγων ανοίγει και βλέπουν στον ιδεατό κόσμο (που μέχρι τώρα κρυβόταν μέσα στη θεία σκέψη) τις αρχετυπικές μορφές των πάντων και προχωρούν για να αντιγράψουν και να χτίσουν ή να μορφοποιήσουν πάνω σε αυτά τα μοντέλα μορφές εφήμερες και παροδικές….. Ο Δημιουργός…. γεννημένος μέσα στο λυκόφως της δράσης, πρέπει πρώτα να συλλάβει το σχέδιο, να αντιληφθεί τις ιδεατές μορφές που βρίσκονται θαμμένες μέσα στο στήθος της Αιώνιας Ιδεοπλασίας…» Μ.Δ. Ι, 380

Στο ίδιο έργο αναφέρεται ότι όλα τα φαινόμενα έχουν την έδρα τους στα «νοούμενα», στις Ιδέες κατά Πλάτωνα. Ο φαινομενικός κόσμος είναι μια αντανάκλαση του νοητού που είναι το πεδίο της ενότητας και της σοφίας. Ενώ η γνώση που αντιστοιχεί στον κόσμο των φαινομένων είναι σχετική και πεπερασμένη.

«Υπάρχει η ενεργός Δύναμη, η «Αιώνια Κίνηση της μεγάλης Πνοής» που αφυπνίζει τον Κόσμο στην αυγή κάθε καινούριας περιόδου, βάζοντάς τον σε κίνηση μέσω των δύο αντιθέτων Δυνάμεων, αναγκάζοντάς τον έτσι να γίνει αντικειμενικός στο πεδίο της Πλάνης. … Αυτή η δυαδική κίνηση μεταφέρει τον Κόσμο από το πεδίο του Αιώνιου Ιδεατού στο πεδίο της πεπερασμένης εκδήλωσης, ή από το πεδίο του νοουμένου σε εκείνο του φαινομένου.

Καθετί που υπάρχει, υπήρξε και θα υπάρξει, ΥΠΑΡΧΕΙ αιώνια. Ακόμα και οι αναρίθμητες μορφές, οι οποίες είναι πεπερασμένες και φθαρτές μόνο στην αντικειμενική και όχι στην ιδεατή Μορφή τους. Υπήρχαν σαν Ιδέες στην Αιωνιότητα, και όταν πεθάνουν θα υπάρχουν σαν αντανακλάσεις. Ούτε η μορφή του ανθρώπου, ούτε η μορφή κανενός ζώου, φυτού ή ορυκτού δημιουργήθηκε ποτέ, αλλά μόνο σε αυτό το δικό μας πεδίο άρχισε να «γεννιέται», δηλαδή να αντικειμενοποιείται στην παρούσα υλικότητά της ή να επεκτείνεται από τα μέσα προς τα έξω, από την πιο λεπτή και υπεραισθητική ουσία, στη χονδροειδέστερη εμφάνισή της.» Μ.Δ. Ι, 282

Επίσης, αναφέρει ότι «καμιά μορφή δεν μπορεί να δοθεί σε τίποτα, είτε από τη φύση είτε από τον άνθρωπο, αν δεν υπάρχει ήδη το ιδεατό της πρότυπο στο υποκειμενικό πεδίο. Ακόμα, ότι καμιά τέτοια μορφή ή σχήμα δεν μπορεί να εισέλθει στη συνείδηση του ανθρώπου ή να αναπτυχθεί στη φαντασία του, η οποία να μην έχει κάποιο υπαρκτό πρωτότυπο τουλάχιστον κατά προσέγγιση.» Μ.Δ. Ι, 282 υπος.2

Τα Αρχέτυπα

Ο όρος αρχέτυπο, από το αρχή και τύπος δείχνει ότι είναι το πρότυπο που διαμορφώνει και καθορίζει όλους τους τύπους των μορφών που θα προκύψουν στο σύμπαν.

Είναι ένας γενετικός όρος που εκφράζει τα ιδεατά μοντέλα σύμφωνα με τα οποία διαμορφώνεται ο κόσμος της μορφής. Αυτό που ενώνει τον φυσικό κόσμο μας με το αρχέτυπο είναι το σύμβολο. Και αρχέτυπο είναι αυτό που ενώνει το σύμβολο με τη Θεία Ιδέα και τον δημιουργό της.

Στην ψυχολογία του Γιουνγκ το αρχέτυπο είναι μια μη συνειδητή ιδέα, ένα μοντέλο σκέψης, μια εικόνα κληροδοτημένη από τους προγόνους της φυλής μας και παρούσα στις ατομικές ψυχές μας. Στην περίπτωση αυτή το αρχέτυπο υπάρχει ως ένστικτο μέσα μας και ανήκει στο συλλογικό ασυνείδητο, του οποίου το περιεχόμενο είναι τα Αρχέτυπα.

Τα Ιερά Σύμβολα

Οι πρώτες σχηματικές ανακλάσεις των αυθύπαρκτων Ιδεών, γίνονται τα ιερά σύμβολα που είναι οι άμεσοι μεταδότες της αγάπης και της σοφίας. Το ιερό σύμβολο είναι το μέσο με το οποίο η Ιδέα διεισδύει στην ύλη, την εποπτεύει, την οργανώνει και την εξελίσσει σύμφωνα με τις θείες προδιαγραφές. Θα λέγαμε ότι είναι το σχήμα που παίρνει η Θεότητα ώστε να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο. Είναι η σφραγίδα Της πάνω στην ύλη με την οποία δηλώνει την παρουσία Της και εξασφαλίζει την ισχύ Της. Οι μετέπειτα συνδυασμοί των ιερών συμβόλων δίνουν όλα τα σχήματα που υπάρχουν και αντιλαμβανόμαστε στο φυσικό μας πεδίο.

Τα ιερά σύμβολα που είναι τα πλησιέστερα προς τη θεία φύση και λέγονται και σφραγίδες, αποτελούν τη γλώσσα των θεογονιών, των κοσμογονιών, των ιερών γραφών, των θείων ασμάτων και των τελετουργιών.

Ο κύκλος, το κάθετο, ο σταυρός, το τρίγωνο, το τετράγωνο, το πεντάκτινο και το εξάκτινο είναι τα σχήματα-σύμβολα που χρησιμοποιούνται από τις θρησκείες και τις εσωτερικές παραδόσεις κάθε λαού. Πολλές φορές, λόγω άγνοιας, πιστεύουμε ότι τα σύμβολα της δικής μας πίστης είναι μοναδικά και ότι η χρήση τους είναι μόνο λίγων χιλιάδων ετών.

Η Αρχαία Σοφία βεβαιώνει ότι τα σύμβολα υπάρχουν παράλληλα με την πλανητική ζωή που είναι πολλών εκατομμυρίων ετών. Η έρευνα δε και η συγκριτική θρησκειών, μυήσεων και παραδόσεων αποδεικνύει ότι τα ιερά σύμβολα είναι κοινά σε όλους τους λαούς, παλαιούς και νέους και ότι η χρήση τους αποσκοπεί στο να ενεργοποιήσει το εσωτερικό αρχέτυπο και να σχηματίσει μια γέφυρα ανάμεσα στην πεπερασμένη ανθρώπινη και την αιώνια πνευματική φύση μας.

Ο Συμβολισμός

Ο συμβολισμός είναι η παγκόσμια εσωτερική γλώσσα. Χρησιμοποιήθηκε για να κρατήσει ζωντανή αλλά καλυμμένη την ιστορία της απόκρυφης καταγωγής μας, τη δημιουργία του κόσμου και του πλανήτη μας, τις γεωλογικές αναστατώσεις και μεταμορφώσεις, τη σχέση της γης μας με άλλους αστερισμούς του γαλαξία και κυρίως να δώσει και να διατηρήσει το μήνυμα της πνευματικής ζωής. Με κατάλληλους συμβολισμούς σχηματίζεται μια ιστορία που αποδίδει την εσωτερική κοσμογονία, τη θεογονία, τα πρόσωπα που μεταδίδουν την εσωτερική γνώση και αγωνίζονται για την πραγμάτωση των αρχέτυπων ιδεών στη γη. Ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Προμηθέας, ο Ορφέας, ο Αρτζούνα, ο Γκιλγκαμές, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο Όσιρις και η Ίσιδα, ο Μίνωας και τόσοι άλλοι ήρωες, νομοθέτες και προφήτες είναι πρωταγωνιστές μυθικών ιστοριών που μεταδίδουν την αιώνια σοφία και τον αγώνα που όλοι αυτοί οι Δάσκαλοι της ανθρωπότητας δίνουν για να προωθήσουν την εξέλιξή της.

Τα σύμβολα είναι παρόντα στους μύθους και τις παραδόσεις, και σε κάθε εποχή από την προϊστορική έως και σήμερα, είναι ο μοναδικός τρόπος να εκφραστούν αρχέτυπες έννοιες που αποτελούν τη βάση του σχηματισμού του σύμπαντος και υποδεικνύουν τον σκοπό της εξέλιξής του.

Το σύνολο των μύθων που υιοθετεί κάθε εθνική παράδοση για να μεταδώσει το υπερβατικό και να ερμηνεύσει φυσικά γεγονότα καθώς και τη φύση του σύμπαντος και της ανθρωπότητας, ανήκει στη μυθολογία.

Ο μύθος είναι μια παραδοσιακή ιστορία που αναφέρεται σε υπερφυσικά όντα και δυνάμεις, που αιτιολογούν ή δικαιώνουν κάτι σχετικό με κοσμογονία και ανθρωπογονία, κοινωνικά γεγονότα, θρησκευτική πίστη ή κάποιο φαινόμενο.

Οι μύθοι αναφέρονται στο μακρινό παρελθόν και στη δημιουργία του κόσμου. Αναφέρονται στους θεούς και τις ιστορίες περί αυτών, στους ήρωες και σε σπουδαίους σταθμούς της προϊστορικής ανθρωπότητας. Πολλές φορές χρησιμοποιούν αλληγορίες με χαρακτήρες ζώων.

Τα ίδια σύμβολα-αρχέτυπα χρησιμοποιούνται από τη λαϊκή παράδοση. Η λαϊκή παράδοση είναι ό,τι απομένει από τη δύναμη των συμβόλων. Οι έννοιες που εμψυχώνουν τα σύμβολα-μορφές που επαναλαμβάνονται σε ετήσια δρώμενα, αν και καλυμμένες από προλήψεις και άγνοια, εντούτοις ενεργοποιούν περιστασιακά το λανθάνον ιδεατό που υπάρχει έμφυτο στην ανθρώπινη φύση.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, το αρχέτυπο είναι η θεία σφραγίδα που αποτυπώνοντας πάνω στην ύλη την αρχή και τον τελικό σκοπό της εκδηλωμένης ζωής, είναι πανταχού παρόν είτε φανερά είτε καλυμμένα. Η παρουσία του στον κόσμο είτε ως ιερό σύμβολο είτε ως σύνθετο σχήμα που χρησιμοποιείται στην καθημερινότητά μας, ακτινοβολεί πολύ ή λίγο τη θεία ιδέα που είναι η αρχική του αιτία. Το αρχέτυπο ως πρώτιστο στοιχείο της εκδήλωσης και υπάρχον σε όλα τα φαινόμενα ως αρχική αιτία, υπάρχει και στην εσωτερική φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι ένας μικρόκοσμος ένα αντίγραφο του μακροκοσμικού αρχετύπου, γιατί είναι παιδί του Θεού, και υπάρχει κάτω από τις συνθήκες της φυσικής ζωής έως ότου εξομοιωθεί με το θείο του αρχέτυπο.

Η αφύπνιση του αρχέτυπου εν ζωή, γίνεται με τη βοήθεια του νόμου του κάρμα ή της αρμονίας και της μετενσάρκωσης, που είναι οι διαδοχικές επαναφορές της ατομικής ζωής στο φυσικό πεδίο. Κάθε ατομική επιλογή και δράση που δεν συνταιριάζει με τις αυθύπαρκτες αιώνιες Ιδέες, που είναι δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια, έχει τέτοιες συνέπειες που αναγκάζουν τον άνθρωπο να επανέρχεται στον ίδιο χωροχρόνο επαναληπτικά έως ότου η ατομική του ύπαρξη εφαρμόσει τον νόμο της παγκόσμιας αρμονίας ή της Θείας Ιδέας. Μετενσάρκωση είναι ο νόμος που φέρνει τον άνθρωπο στο γήινο σχολείο έως ότου εφαρμόσει την Ιδέα της δικαιοσύνης, της αδελφότητας και της υπηρεσίας προς τους άλλους.

Την αφύπνιση της λανθάνουσας Ιδέας επιδιώκει η θρησκεία και η μύηση. Τα δρώμενα και τα ακουόμενα με την επανάληψη των ιερών συμβόλων αποκαθιστούν το ρεύμα επικοινωνίας ανάμεσα στον Πλάστη και το πλάσμα του.

Τα σύμβολα είναι παγκόσμια και κοινά και ο καθένας μπορεί να επιλέξει κάποια, να τα φορτίσει με δικό του περιεχόμενο και να τα χρησιμοποιήσει. Η μη ορθή χρήση των αρχέτυπων συμβόλων χρεώνεται καρμικά στον χρήστη και όχι στο σύμβολο.

Η γλώσα των συμβόλων

Η Ιδέα ως ο προπλάστης της ατομικής συνείδησης και μορφής υπάρχει και αντικατοπτρίζεται στην πλάση. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο τα ηθικά πρότυπα υπάρχουν εν δυνάμει στα φαινόμενα αλλά κάθε κίνηση και σχήμα στο σύμπαν πραγματοποιείται σύμφωνα με την αρχετυπική του μήτρα.

Τα αρχέτυπα σύμβολα επομένως, που ο Πυθαγόρας τα προσδιόρισε με αριθμούς και γεωμετρικά σχήματα και θεωρήματα, δείχνουν τις συμμετοχές της σοφίας, της αρμονίας και της δικαιοσύνης στον σχηματισμό του κόσμου. Τα αρχέτυπα είναι μεν η βάση των σχημάτων του σύμπαντος αλλά και το υπόδειγμα των νόμων ηθικών και φυσικών που θα πρέπει να ακολουθήσει η ατομική ζωή για την εξέλιξή της. Ηθική είναι η πνοή του Παγκόσμιου Νόμου που θα πρέπει να εκφραστεί και να εφαρμοστεί σε πλανητικό και ατομικό επίπεδο. Το σύμβολο είναι ο σχηματικός φορέας του παγκόσμιου νόμου ή της θείας σκέψης στα επόμενα από το αρχετυπικό πεδία του κόσμου.

Έτσι τα μεν πρότυπα γεωμετρικά σχήματα γίνονται τα ιερά σχήματα, ενώ οι αρχέτυποι ήχοι μεταβάλλονται σε λέξεις δύναμης που στη Δύση λέγονται ψαλμοί και στην Ανατολή μάντραμ. Η επανάληψη και η εστίαση του νου πάνω στη λέξη δύναμης μπορεί να ενώσει τον ασκούμενο με την πνευματική εστία στην οποία ανήκει και από την οποία πηγάζει. Ένα μάντραμ είναι ένα σύνολο ήχων, συλλαβών ή λέξεων που η επανάληψή τους μπορεί να επηρεάσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και είτε διευκολύνει την επικοινωνία με σφαίρες πιο πνευματικές είτε μπορεί να σχηματίσει φαινόμενα στο αισθητό πεδίο. Και οι δύο περιπτώσεις εξαρτώνται από την ορθή εκφώνηση, από την προσωπική εξέλιξη και τον σκοπό.

Ασπ.Παπαδομιχελάκη

 

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Στην εποχή μας, εποχή της εκλαϊκευσης του Αποκρυφισμού, ιδέες και γνώσεις που κάποτε κυκλοφορούσαν από το στόμα του Δασκάλου στο αυτί του προετοιμασμένου ηθικά και διανοητικά μαθητή, σήμερα συζητιούνται στα σαλόνια ακόμη και στα καφενεία.

Ιδέες όπως ο διαλογισμός και γνώσεις πρακτικές περί αυτού, σχολιάζονται ‘στο πόδι’. Οι προσωπικές απόψεις και πρακτικές απέχουν πολλές φορές ‘παρασάγγας’ από το ιερό αυτό σύστημα, ενώ η συμπεριφορά του ατόμου που λέει πως το εξασκεί, αποδεικνύεται εντελώς αντίθετη από εκείνη που η διαλογιστική τεχνική αυτοπροσδιορίζει.

Στον κόσμο μας υπάρχουν δύο τάσεις, οι οποίες και ξεχωρίζουν τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Η μία τάση είναι η πνευματική, αυτή που στρέφει τον άνθρωπο προς την παγκοσμιότητα και τη σοφία την κερδισμένη από τη συλλογική εμπειρία. Ενώ η άλλη είναι η υλική τάση, που έχει κέντρο το προσωπικό Εγώ και έχει επιδιώξεις προσωρινές, εγωιστικές και μόνο για την παρούσα ζωή. Σκοπός των επαναληπτικών ενσαρκώσεων πάνω στη γη είναι να μάθουμε να ξεχωρίζουμε αυτές τις δύο τάσεις και να υιοθετήσουμε τελικά την πνευματική.

Γι’αυτόν τον σκοπό, που είναι η υπαρξιακή μας τελειοποίηση, υπάρχουν οι Αρχάτ και οι Μύστες, και οι διδασκαλίες τους καθώς και οι τεχνικές που μας διδάσκουν, επιδιώκουν την ταχύτερη νοητική και πνευματική εκπαίδευσή μας. Ο Διαλογισμός είναι ένα πνευματικό σύστημα, μια πρακτική που χρησιμοποιεί ως πειραματικό εργαστήρι τον ίδιο τον άνθρωπο και του οποίου αποστασιοποιώντας τα προσωπικά στοιχεία, (φυσικά, ψυχικά και νοητικά) από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, τα μετατρέπει με τη σταθερότητα του νου και την έλξη της ανθρώπινης ψυχής προς τον Θείο Εαυτό, σε στοιχεία πνευματικά.

Ο Διαλογισμός είναι η κορωνίδα της αποστασιοποίησης από τις αισθήσεις, είναι το μέσο δια του οποίου ο συνειδητοποιημένος μαθητής καταφέρνει την προσέγγιση της Πνευματικής του Ψυχής. Είναι η μυστική ατραπός η περπατημένη ήδη από τους Λυτρωμένους. Τα χνάρια τους πάνω σ’αυτήν έγιναν για μας σκαλοπάτια μιας ανοδικής εξελικτικής κλίμακας και θα είναι τα  βήματά μας προς το Φως, αν και εφόσον τα  περπατήσουμε ορθά και με σειρά.

Η πορεία πάνω στην πνευματική ατραπό, τέλεια κωδικοποιημένη από τον σοφό Πατάντζαλι και αποδεκτή από κάθε αληθινό Διδάσκαλο, θεμελιώνεται πάνω στην υπερβατική καταγωγή της ανθρώπινης ψυχής, στην ύπαρξη του προσωπικού Εγώ ή της προσωπικότητας και στην ανάπτυξη της πνευματικής φύσης της ανθρώπινης Μονάδας, με τελικό σκοπό την επιστροφή της στον Θεϊκό Πυρήνα.

Σύμφωνα με τον Πατάντζαλι η μυστική πορεία στηρίζεται πάνω σε δύο γερά θεμέλια, που είναι α) η ηθική σχέση προς τους άλλους και β) η σχέση προς τον εαυτό μας. (Γιάμα και Νιγιάμα). Η ηθική, που είναι η εφαρμογή της αρετής, είναι το άρωμα της σοφίας και η έκφραση της πνευματικότητας στο φυσικό πεδίο.

Όπως η προσωπικότητα εκφράζεται με τον δικό της τρόπο κάτω από την επίδραση της άγνοιας και της χωριστικότητας, που οφείλεται στο προσωπικό Εγώ, έτσι και η ατομικότητα δηλαδή η πνευματική μας φύση έχει έναν τρόπο έκφρασης που διοχετεύεται μέσα από τον ωκεανό της Παγκόσμιας Αγάπης και Σοφίας. Η αρετή είναι η έκφραση της πνευματικής μας φύσης. Και αν ο σκοπός είναι να προσαρμο-στούμε στην πνευματική μας φύση, θα πρέπει πρωτίστως να γίνουμε ενάρετοι.

Φαίνεται δε ότι το να είναι κάποιος ενάρετος ή μη, εξαρτάται από μία και μόνη επιλογή του: αν θα διαλέξει για το καλό του συνόλου ή για το καλό του προσωπικού του εαυτού. Αν συμβεί το πρώτο, δηλαδή να επιλέγει κάποιος για το όφελος του συνόλου, τότε μόνο αρχίζει η πνευματοποίηση της προσωπικότητάς του.

Οι αρετές που είναι οι εκφράσεις της πνευματικής ψυχής γίνονται τα πρότυπα του ανθρώπου που θέλει να προσεγγίσει τον αληθινό του Εαυτό. Έννοιες και πράξεις που αποδίδουν δικαιοσύνη, αλήθεια, αλτρουϊσμό και υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο, ευγένεια, κατανόηση και ταπεινοφροσύνη, αποτελούν τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η συμπεριφορά του πνευματικού ανθρώπου.

Στην αντίθετη περίπτωση, που είναι η συμπεριφορά της προσωπικότητας, συμβαίνει το Εγώ να εκφράζεται με άξονα την ιδιοτέλεια και τον άκρατο εγωισμό. Για να ικανοποιεί το χωριστικό του Εγώ ο άνθρωπος επιδίδεται σε έναν αγώνα αυτοπροβολής και εξουσίας επί των άλλων και για να στηρίξει τις αδυναμίες της άγνοιάς του, γίνεται άδικος, ψεύτης, υποκριτής, φιλόδοξος, άπληστος, λάγνος και υπερφίαλος.

Θα λέγαμε ότι οτιδήποτε κρατά τον άνθρωπο δεμένο με τις αισθήσεις και αλυσοδένει την ανθρώπινη ψυχή στον κύκλο των μετενσαρκώσεων, είναι ενάντιο προς την αρετή και την πνευματικότητα. Επομένως η αποστασιοποίηση από τα όσα τροφοδοτούν την ικανοποίηση και τη χωριστικότητα του προσωπικού Εγώ, είναι ένας επιπλέον τρόπος για την καταστολή της ιδιοτελούς επιθυμίας, δηλαδή της χωριστικότητας.

Η ανθρώπινη συνείδηση αρχίζει να διακρίνει ανάμεσα στο Πνευματικό και το Υλικό, όταν διαθέτει έναν νου ‘έτοιμο να αγκαλιάσει το Σύμπαν’. Η επικοινωνία ανάμεσα στα δύο γίνεται διαμέσου του Αντασκαράνα που η Ε.Π.Μ. λέει ότι είναι «το μονοπάτι που βρίσκεται ανάμεσα στα θεία και τα ανθρώπινα Εγώ» (Άπαντα, τομ.ΧΙΙ, σ.633-4) και το οποίο δεν θραύεται εφόσον υπάρχει έστω και ένα πνευματικό στοιχείο για να υπηρετεί «ως ενωτικό νήμα» ανάμεσα στα δύο.

Ο πρώτος στόχος, λοιπόν, πριν ο μαθητής αρχίσει να διαλογίζεται συστηματικά, είναι να αντιληφθεί τις διαφορές ανάμεσα στο Κατώτερο και το Ανώτερο Εγώ και αφού τις εμπεδώσει και τις διακρίνει, να προσαρμόσει το κατώτερο προς το ανώτερο μέσω, α) αυτοπαρατήρησης και β) αποστασιοποίησης από τα πράγματα που ικανοποιούν το προσωπικό του Εγώ. Αν αυτό το πρώτο και πιο ουσιαστικό βήμα δεν συνειδητοποιηθεί και δεν εφαρμοστεί, τότε ο αληθινός διαλογισμός είναι ανέφικτος. Μια προσέγγιση της προσωπικότητας προς το υπερβατικό με ένα υποσυνείδητο γεμάτο προσκολλήσεις και εγωιστικές επιδιώξεις, θα οδηγήσει σε δεινά που θα επηρεάσουν και το ψυχικό και το φυσικό σώμα και θα κρατήσουν σε απόσταση τον υποψήφιο από τον πνευματικό στόχο τόσο όσο θα προβλέπει το κάρμα για μια τέτοια κακή μεταχείριση της ιερής αυτής μεθόδου.

Ένα απόσπασμα από μια επιστολή του Μάχα-Τσοχάν (Επιστολές των Διδασκάλων, σ.478) λέει: «Όλοι μας πρέπει να απαλλαγούμε από το Εγώ μας, τον ψεύτικο, φαινομενικό εαυτό, να αναγνωρίσουμε τον αληθινό μας Εαυτό, σε μια υπερβατική θεία ζωή. Και αν δεν είμαστε εγωιστές, θα πρέπει να αγωνιστούμε ώστε να δούν και οι άλλοι αυτή την αλήθεια και να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα του υπερβατικού Εαυτού, τον Βούδδα, τον Χριστό ή τον Θεό του κάθε προσευχόμενου.»

Η προετοιμασία για τον διαλογισμό μπορεί να γίνεται βάσει ενός σχεδιαγράμματος το οποίο δίνει η διαλογιστική τεχνική, αλλά κυρίως είναι πρακτική επί καθημερινής βάσης. Ο ασκούμενος παρατηρεί τη συμπεριφορά του και αν αυτή δεν συμφωνεί με το πνευματικό πρότυπο, το επισημαίνει και επιδιώκει να μην το επαναλάβει. Σίγουρα η εξομοίωση με το πνευματικό μας πρότυπο είναι μια πολύ δύσκολη και μακροπρόθεσμη κατάκτηση. Όμως, αυτός που πραγματικά έχει συνειδητοποιήσει τον σκοπό της ζωής, δεν σταματά την προσπάθεια.

«Θυμήσου, ω εσύ που πολεμάς για την ελευθερία του ανθρώπου, πως κάθε αποτυχία είναι και μια επιτυχία και κάθε αγνή προσπάθεια με τον καιρό κερδίζει την ανταμοιβή της. Σπέρματα άγια βλασταίνουν και αυξαίνουν αθέατα μες στην ψυχή του μαθητή. Οι μίσχοι τους ολοένα στερεώνονται με κάθε νέα δοκιμασία. Γέρνουν σαν τις καλαμιές, όμως ποτέ δεν σπάζουν, κι ούτε μπορούν ποτέ τους να αφανιστούν. Μα όταν σημάνει η ώρα, ανθίζουν….» (Η Φωνή της Σιγής, σ.62)

Γιάμα – η πειθαρχία, οι νόμοι, οι αρετές

• Όχι-βία
• Όχι-ψέμμα
• Όχι-απληστία
• Όχι-αισθησιασμό
• Όχι-προσκόλληση

 Νιγιάμα – η αυτοπαρατήρηση

• Αγνότητα
• Αυτάρκεια
• Άσκηση
• Αυτοεπίγνωση
• Αφοσίωση στο Ιδανικό
•  
• Blavatsky
•  
•  

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ

ΑΓΧΟΣ: Ηρεμεί με βασιλικό, θυμάρι, μαντζουράνα.
ΑΔΥΝΑΜΙΑ (οργανισμού): Δεντρολίβανο, Μαντζουράνα, Φασκόμηλο, Πιπεριές.
ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ (εσωτερικές και εξωτερικές): Γλιστρίδα, δάφνη, βάλσαμο, Λουΐζα, απήγανος, αχίλλεα, βίνκα, δίκταμο, πεντάνευρο.
ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ (ερεθισμός): Δεντρολίβανο, δάφνη, απήγανος, φλόμος, κρεμμύδι, μελιτζάνα.  
ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΕΣ: Οι ερεθισμένες από οποιοδήποτε λόγο αμυγδαλές θεραπεύονται με αγριμόνιο, δυόσμο, μέντα, θυμάρι, μαντζουράνα, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο.
ΑΝΑΙΜΙΑ: Θυμάρι, μελισσόχορτο, δεντρολίβανο, ντομάτα.
ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: Χαμομήλι, θυμάρι, πανσές.
ΑΝΤΙΚΑΤΑΡΡΟΙΚΑ: Αγιόκλημα, αχίλλεα, βοράγο, λεβάντα, ονωνίδα, σάλβια, τίλιο, ρίγανη.
ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΑ: Καλέντουλα, Αχιλλέα, βίνκα, δίκταμο, λεβάντα, μαντζουράνα, υπερικό, δεντρολίβανο, θυμάρι, τσάι βουνού, χαμομήλι.
ΑΣΘΜΑ: Αγριμόνιο, Αχιλλέα, βαλεριάνα, βάλσαμο, γαϊδουράγκαθο, δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, σαμπούκος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σέλινο, σκόρδο, τίλιο, χαμομήλι, ύσσωπος.
ΑΤΟΝΙΑ: Ιδιαίτερα για τη μυϊκή ατονία: Αχιλλέα, λεβάντα, φασκόμηλο, ρίγανη, μάραθος, σκόρδο, δάφνη, κορίανδρος, βασιλικός, δίκταμο.
ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, ευκάλυπτος, λεβάντα, Λουΐζα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, χαμομήλι, δεντρολίβανο.
ΑΥΤΙΩΝ (πόνοι): Βασιλικός, κολοκυθιά, κρεμμύδι, μελισσόχορτο, μολόχα, σκόρδο, χαμομήλι.
ΑΦΘΕΣ: Δεντρολίβανο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, χαμομήλι.
ΒΗΧΑΣ: Άσχετα με την αιτία που τον προκαλεί: αγριμόνιο, γλιστρίδα, βαλεριάνα, βασιλικός, γαϊδουράγκαθο, γλυκόριζα, ευκάλυπτος, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, μολόχα, μάραθο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, αμάραντο.
ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βασιλικός, χαμομήλι, λουίζα, μολόχα, φασκόμηλο.
ΓΡΙΠΗ: Δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, σινάπι, φλαμούρι, σκόρδο.
ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ (γενικά): Σαμπούκος, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, θυμάρι, Λουΐζα, μαϊντανός, χαμομήλι, πικροδάφνη.
ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, ευκάλυπτος, κρεμμύδι, Λουΐζα, πατάτα, σκόρδο, σέλινο.
ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βάλσαμο, καρυδιά, καστανιά, ροδιά, σκόρδο, βάλσαμο.
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, σαμπούκος, καρπούζι, καστανιά, σκόρδο, τίλιο, αγριοτριανταφυλλιά, αγγούρι, ντομάτα.
ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΕΣ: Απήγανος, Αχιλλέα, γαϊδουράγκαθο, δυόσμος, μέντα, θυμάρι, λεβάντα, Λουΐζα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι.
ΔΥΣΠΕΨΙΑ: Αγριμόνιο, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, σκόρδο, χαμομήλι.
ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Βάλσαμο, κολοκυθιά, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, πατάτα, χαμομήλι.
ΕΚΖΕΜΑΤΑ: Δεντρολίβανο, κελέντουλα, λεβάντα, μαϊντανός, φασκόμηλο, χαμομήλι.
ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ: Τεύκριο, βασιλικός.
ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, γαϊδουράγκαθο, μολόχα, πατάτα.
ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Μαϊντανός, καλεντούλα.
ΖΑΛΑΔΕΣ: Άσχετα με την αιτία που τις προκαλούν: βάλσαμο, βασιλικός, δεντρολίβανο, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, αγριοτριανταφυλλιά, χαμομήλι.
ΗΛΙΑΣΗ: Σαν πρώτες βοήθειες αφέψημα σαμπούκου.
ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βαλεριάνα, δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, τίλιο και χαμομήλι.
ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ: Βάλσαμο, λεβάντα, αγριοτριανταφυλλιά.
ΚΑΛΟΙ: Βάλσαμο, καλέντουλα, μολόχα, πατάτα, σκόρδο.
ΚΟΛΙΚΟΙ (διάφοροι): Απήγανος, βάλσαμο, δυόσμος, καρυδιά, κρεμμύδι, κρόκος, μαντζουράνα, μέντα, μολόχα.
ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ: Αχιλλέα, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, πατάτα, σινάπι, χαμομήλι.
ΛΟΞΙΓΚΑΣ: Βαλεριάνα, δυόσμος, μέντα, ρίγανη.
ΜΑΤΙΩΝ (ερεθισμοί): Καρπούζι, κρόκος, Λουΐζα. μαϊντανός, μάραθο, ραδίκι.
ΜΕΛΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, δεντρολίβανο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μολόχα, πατάτα, σινάπι.
ΜΥΤΗΣ (αιμορραγίες): Φλαμουριά.
ΜΩΛΩΠΕΣ: Αχιλλέα, αθανασία, βιόλα, πιπεριά (κόκκινη), βάλσαμο.
ΝΑΥΤΙΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, κολοκυθιά, λεβάντα, μάραθο, ρίγανη.
ΟΡΕΚΤΙΚΑ: Αχιλλέα, βασιλικός, θυμάρι, κρεμμύδι, κρόκος, ραδίκι, σκόρδο.
ΠΛΗΓΕΣ: Μαλακώνουν με βιόλα, βίνκα, καλέντουλα.
ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΙ: Δίκταμος, δυόσμος, σαμπούκος, θυμάρι, καρυδιά, κισσός, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μέντα, ρίγανη, σινάπι, χαμομήλι.
ΠΡΗΞΙΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, μάραθος, μαντζουράνα, πατάτα, ραδίκι, σκόρδο, σινάπι, χαμομήλι, απήγανος.
ΠΥΡΕΤΟΙ: Αθανασία, βαλεριάνα, δίκταμο, ευκάλυπτος, καρπούζι, καστανιά, Λουΐζα, μαϊντανός, σέλινο, τίλιο, χαμομήλι.
ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ: Αχιλλέα, κολοκυθιά, γαϊδουράγκαθο, δίκταμο, κορίανδρος, Λουΐζα, μιλισσόχορτο, ραδίκι. Συγκεκριμένα για τα έλκη: βάλσαμο, πατάτα, τσουκνίδα και για τις νευρώσεις: χαμομήλι.
ΤΟΝΩΤΙΚΑ (γενικά του οργανισμού): Βαλεριάνα, απήγανος, σινάπι, χαμομήλι, αθανασία, Αχιλλέα.
ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ: Αγριμόνιο, δυόσμος, θυμάρι, καρυδιά, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, μολόχα, μέντα, σκόρδο, φασκόμηλο.
ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΣ κοιλιάς: Βασιλικός, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σκόρδο, χαμομήλι.  
ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ Δεντρολίβανο, κρεμμύδι, φασκόμηλο.
ΥΠΕΡΤΑΣΗ (γενικά): γλιστρίδα, δεντρολίβανο, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, σέλινο, σκόρδο.
ΥΠΟΤΑΣΗ: Δάφνη, θυμάρι, φασκόμηλο.
ΧΙΟΝΙΣΤΡΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, καρυδιά, σέλινο. 

ΒOWTECH

Η τεχνική ΒΟWEN ή BOWTECH,είναι μια μοναδική μορφή νευρομυϊκής επανόρθωσης. Λειτουργεί όχι μόνον μέσω του νευρικού συστήματος τόσο στο δομικό όσο και στο μυϊκό επίπεδο, αλλά και μέσω του λεμφικού και καρδιαγγειακού συστήματος. Είναι γνωστή για την αποτελεσματικότητά της τόσο σε εσωτερικές καταστάσεις όσο και στη μείωση του χρόνου αποκατάστασης.

Είναι μια ήπια μέθοδος Σωματικής Αγωγής, με δυναμικά αποτελέσματα. Αποτελείται από μια σειρά ήπιων κινήσεων, μεγάλης ακριβείας, που εφαρμόζονται με αριθμητική σειρά, πάνω στους μύς, τένοντες και τον συνδετικό ιστό και σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα.
Οι θεραπευτές ΒOWTECH χρησιμοποιούν τους αντίχειρες και τα δάχτυλα, για να πραγματοποιήσουν τις κινήσεις ακριβείας, ασκώντας ελάχιστη πίεση σε συγκεκριμένες περιοχές, Οι κινήσεις αυτές, είναι ένα είδος "ρολαρίσματος", που έχει σκοπό να διεγείρει τους μύς και την ενέργεια μέσα στο σώμα.
Με τις κινήσεις ΒΟWTECH, στέλνονται βαθειά μέσα στο σώμα μηνύματα, που διεγείρουν - κινητοποιούν τα κύτταρα, να ανακτήσουν τη χαμένη τους μνήμη και να επανέλθει έτσι η χαμένη ισορροπία, η ηρεμία και η ευεξία στον οργανισμό.
Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας BOWTECH, υπάρχουν συχνές, πολύ σημαντικές παύσεις 2 έως 10 λεπτών, οι οποίες προσφέρουν στο σώμα, το χρόνο που χρειάζεται για να ανταποκριθεί και να αρχίσει τη θεραπευτική διαδικασία.

Πόσες συνεδρίες χρειάζονται;

Συνήθως έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα ακόμη και από την πρώτη συνεδρία, ειδικά αν το πρόβλημα είναι πρόσφατο. Είναι απαραίτητος όμως ένας κύκλος 10 περίπου συνεδριών για να εδραιωθεί το αποτέλεσμα. Πάντα βέβαια λαμβάνουμε υπ΄όψιν την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου οργανισμού καθώς και την σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Σε ποιές καταστάσες ανταποκρίνεται το Βowtech

• Πόνοι στη πλάτη και τη μέση
• Ισχιαλγίες - οσφυαλγίες
• Κήλες μεσοσπονδυλίων δίσκων
• Πονοκέφαλοι και ημικρανίες
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Προβλήματα γονάτων, αστραγάλων και ποδιών
• Προβλήματα του αυχένα και των ώμων - παγωμένος ώμος
• Πόνοι στη βουβωνική χώρα, ανισορροπία
• Λεκάνης, ανισορροπία στο μήκος των ποδιών
• Προβλήματα γυναικολογικά - ακανόνιστος κύκλος - Πόνοι περιόδου - ορμονικές διαταραχές
• Αναπνευστικά προβλήματα - άσθμα και αλλεργικό Πυρετό
• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και επικονδυλίτιδες
• Αθλητικοί τραυματισμοί και ατυχήματα
  ΤΙ ΘΑ ΝΟΙΩΣΩ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ
  Με τις πρώτες κινήσεις bowtech, στο σώμα ξεκινά μια σειρά αντιδράσεων όπως βαθειά χαλάρωση, αύξηση της θερμοκρασίας, καλύτερη κυκλοφορία αίματος και λέμφου και αποβολή τοξινών. Οι περισσότεροι πελάτες νοιώθουν βαθειά χαλάρωση, ανακούφιση και νύστα.
  
  ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ
  Μετά από έρευνες έχει αποδειχθεί ότι από τις πρώτες δύο κινήσεις, που δέχεται το σώμα, ξεκινά μια μεγάλη κυτταρική κινητοποίηση, η οποία συνεχίζεται για τις επόμενες πέντε ημέρες. Για το λόγο αυτό οι συνεδρίες έχουν απόσταση πέντε έως 7 ημέρες η μία από την άλλη. Αυτός ο κανόνας δεν ισχύει βέβαια σε περίπτωση επανατραυματισμού, στις κρίσεις άσθματος και στα προβλήματα των εγκύων καθώς το σώμα τους καθημερινά υφίσταται αλλαγές.
  
  ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΟΤΑΝ ΔΕΧΟΜΑΙ BOWTECH
  Η τεχνική BOWEN, μπορεί να λειτουργήσει είτε αυτόνομα, είτε παράλληλα. με άλ- λες μορφές θεραπείας της κλασσικής ή εναλλακτικής ιατρικής, συμπληρώνοντας και επιταχύνοντας τα θεραπευτικά αποτελέσματα. Δεν πρέπει όμως να συνδιαστεί παράλληλα με άλλη παρεμβατική στο σώμα τεχνική όπως μασάζ, σιάτσου κλπ, για- τι μπορεί να μειωθεί η αποτελεσματικότητα και η διάρκεια επίδρασής της. Για το λόγο αυτό, συνιστάται το περιθώριο μιας εβδομάδας μετά ή πρίν την εφαρμογή της τεχνικής bowen και μιας άλλης χειροπρακτικής τεχνικής.
  Επίσης πρέπει να αποφεύγονται τα παγωμένα ή ζεστά επιθέματα στα σημεία του πόνου και είναι απαραίτητη η λήψη αφθονου νερού για να μπορέσουν να αποβληθούν οι τοξίνες από τον οργανισμό καθώς το bowtech κινητοποιεί τη διαδικασία αποτοξίνωσης. 
  
  
  
  
  
  

PAP AND HPV TESTING

What causes cervical cancer?

Nearly all cases of  cervical cancer are caused by infection with oncogenic, or high-risk, types of human papillomavirus, or HPV. There are about 12 high-risk HPV types. Infections with these sexually transmitted viruses also cause most  anal cancers; many vaginal, vulvar, and penile cancers; and some   oropharyngeal cancers.
Although HPV infection is very common, most infections will be suppressed by the immune system within 1 to 2 years without causing cancer. These transient infections may cause temporary changes in cervical cells. If a cervical infection with a high-risk HPV type persists, the cellular changes can eventually develop into more severe precancerous lesions.If precancerous lesions are not treated, they can progress to cancer. It can take 10 to 20 years or more for a persistent infection with a high-risk HPV type to develop into cancer.  

What is cervical cancer screening?

Cervical cancer screening is an essential part of a woman’s routine health care. It is a way to detect abnormal cervical cells, including  precancerous cervical lesions, as well as early cervical cancers. Both precancerous lesions and early cervical cancers can be treated very successfully. Routine cervical screening has been shown to greatly reduce both the number of new cervical cancers diagnosed each year and deaths from the disease.
Cervical cancer screening includes two types of screening tests: cytology -based screening, known as the Pap test or Pap smear, and HPV testing. The main purpose of screening with the Pap test is to detect abnormal cells that may develop into cancer if left untreated. The Pap test can also find noncancerous conditions, such as infections and  inflammation. It can also find cancer cells. In regularly screened populations, however, the Pap test identifies most abnormal cells before they become cancer.
HPV testing is used to look for the presence of high-risk HPV types in cervical cells. These tests can detect HPV infections that cause cell abnormalities, sometimes even before cell abnormalities are evident. Several different HPV tests have been approved for screening. Most tests detect the DNA of high-risk HPV, although one test detects the RNA  of high-risk HPV. Some tests detect any high-risk HPV and do not identify the specific type or types that are present. Other tests specifically detect infection with HPV types 16 and 18, the two types that cause most HPV-associated cancers.

How is cervical cancer screening done?

Cervical cancer screening can be done in a medical office, a clinic, or a community health center. It is often done during a pelvix examination.
While a woman lies on an exam table, a health care professional inserts an instrument called a speculum into her vagina to widen it so that the upper portion of the vagina and the cervix can be seen. This procedure also allows the health care professional to take a sample of cervical cells. The cells are taken with a wooden or plastic scraper and/or a cervical brush and are then prepared for Pap analysis in one of two ways. In a conventional Pap test, the specimen (or smear) is placed on a glass microscope slide and a fixative is added. In an automated liquid-based Pap cytology test, cervical cells collected with a brush or other instrument are placed in a vial of liquid preservative. The slide or vial is then sent to a laboratory for analysis.
In the United States, automated liquid-based Pap cytology testing has largely replaced conventional Pap tests. One advantage of liquid-based testing is that the same cell sample can also be tested for the presence of high-risk types of HPV, a process known as “Pap and HPV cotesting.” In addition, liquid-based cytology appears to reduce the likelihood of an unsatisfactory specimen. However, conventional and liquid-based Pap tests appear to have a similar ability to detect cellular abnormalities.

When should a woman begin cervical cancer screening, and how often should she be screened?

Women should talk with their doctor about when to start screening and how often to be screened. In March 2012, updated screening guidelines were released by the United States Preventive Services Task Force and jointly by the American Cancer Society, the American Society for Colposcopy and Cervical Pathology, and the American Society for Clinical Pathology. These guidelines recommend that women have their first Pap test at age 21. Although previous guidelines recommended that women have their first Pap test 3 years after they start having sexual intercourse, waiting until age 21 is now recommended because adolescents have a very low risk of cervical cancer and a high likelihood that cervical cell abnormalities will go away on their own.
According to the updated guidelines, women ages 21 through 29 should be screened with a Pap test every 3 years. Women ages 30 through 65 can then be screened every 5 years with Pap and HPV cotesting or every 3 years with a Pap test alone.
The guidelines also note that women with certain risk factors  may need to have more frequent screening or to continue screening beyond age 65. These risk factors include being infected with the human immunodeficiency virus (HIV), being immunosuppressed, having been exposed to  diethylstibestrol before birth, and having been treated for a precancerous cervical lesion or cervical cancer.
Women who have had a hysterectomy (surgery to remove the uterus and cervix) do not need to have cervical screening, unless the hysterectomy was done to treat a precancerous cervical lesion or cervical cancer.

What are the benefits of Pap and HPV cotesting?

For women age 30 and older, Pap and HPV cotesting is less likely to miss an abnormality (i.e., has a lower false-negative rate) than Pap testing alone. Therefore, a woman with a negative HPV test and normal Pap test has very little risk of a serious abnormality developing over the next several years. In fact, researchers have found that, when Pap and HPV cotesting is used, lengthening the screening interval to 5 years still allows abnormalities to be detected in time to treat them while also reducing the detection of HPV infections that would have gone away on their own.
Adding HPV testing to Pap testing may also improve the detection of glandular cell abnormalities, including  adenocarcinoma of the cervix (cancer of the glandular cells of the cervix). Glandular cells are mucus-producing cells found in the endocervical canal (the opening in the center of the cervix) or in the lining of the uterus. Glandular cell abnormalities and adenocarcinoma of the cervix are much less common than squamous cell abnormalities and squamous cell carcinoma. There is some evidence that Pap testing is not as good at detecting adenocarcinoma and glandular cell abnormalities as it is at detecting squamous cell abnormalities and cancers.

Can HPV testing be used alone for cervical cancer screening?

On April 24, 2014, the Food and Drug Administration (FDA) approved the use of one  HPN DNA test (cobas HPV test, Roche Molecular Systems, Inc.) as a first-line primary screening test for use alone for women age 25 and older. This test detects each of HPV types 16 and 18 and gives pooled results for 12 additional high-risk HPV types.
The new approval was based on long-term findings from the ATHENA trial, a clinical trial that included more than 47,000 women. The results showed that the HPV test used in the study performed better than the Pap test at identifying women at risk of developing severe cervical cell abnormalities.
The greater assurance against future cervical cancer risk with HPV testing has also been demonstrated by a cohort study  of more than a million women, which found that, after 3 years, women who tested negative on the HPV test had an extremely low risk of developing cervical cancer—about half the already low risk of women who tested negative on the Pap test.
First-line HPV testing has not yet been incorporated into the current professional cervical cancer screening guidelines. Professional societies are developing interim guidance documents, and some medical practices might incorporate primary HPV screening.

How are the results of cervical cancer screening tests reported?

A doctor may simply describe Pap test results to a patient as “normal” or “abnormal.” Likewise, HPV test results can either be “positive,” meaning that a patient’s cervical cells are infected with high-risk HPV, or “negative,” indicating that high-risk HPV types were not found. A woman may want to ask her doctor for specific information about her Pap and HPV test results and what these results mean.
Most laboratories in the United States use a standard set of terms, called the Bethesda System, to report Pap test results. Under the Bethesda System, samples that have no cell abnormalities are reported as “negative for intraepithelial lesion or malignancy” A negative Pap test report may also note certain benign (non-neoplastic) findings, such as common infections or inflammation. Pap test results also indicate whether the specimen was satisfactory or unsatisfactory for examination.
The Bethesda System considers abnormalities of squamous cells and glandular cells separately. Squamous cell abnormalities are divided into the following categories, ranging from the mildest to the most severe.
Atypical squamous cells (ASC) are the most common abnormal finding in Pap tests. The Bethesda System divides this category into two groups, ASC-US and ASC-H.

• ASC-US: atypical squamous cells of undetermined significance. The squamous cells do not appear completely normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean. The changes may be related to an HPV infection, but they can also be caused by other factors.
• ASC-H: atypical squamous cells, cannot exclude a high-grade squamous intraepithelial lesion. The cells do not appear normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean. ASC-H lesions may be at higher risk of being precancerous compared with ASC-US lesions.

Low-grade squamous intraepithelial lesions (LSILs) are considered mild abnormalities caused by HPV infection. Low-grade means that there are early changes in the size and shape of cells. Intraepithelial refers to the layer of cells that forms the surface of the cervix. When cells from the abnormal area are removed and examined under a microscope (in a procedure called a biopsy), LSILs are usually found to have mild cell changes that may be classified as mild  dysplasia or as cervical intraepithelial neoplasia, grade 1 (CIN-1).
High-grade squamous intraepithelial lesions (HSILs) are more severe abnormalities that have a higher likelihood of progressing to cancer if left untreated. High-grade means that there are more evident changes in the size and shape of the abnormal (precancerous) cells and that the cells look very different from normal cells. When examined under a microscope, the cells from HSILs are often found to have more extensive changes that may be classified as moderate or severe dysplasia or as CIN-2, CIN-2/3, or CIN-3 (in order of increasing severity). Microscopic examination of HSILs may also reveal carcinoma in situ (CIS), which is commonly included in the CIN-3 category.
Squamous cell carcinoma is cervical cancer. The abnormal squamous cells have invaded more deeply into the cervix or into other tissues or organs. In a well-screened population, such as that in the United States, a finding of cancer during cervical screening is extremely rare.
Glandular cell abnormalities describe abnormal changes that occur in the glandular tissues of the cervix. These abnormalities are divided into the following categories:
Atypical glandular cells (AGC), meaning the glandular cells do not appear normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean.
Endocervical adenocarcinoma in situ (AIS), meaning that severely abnormal cells are found but have not spread beyond the glandular tissue of the cervix.
Adenocarcinoma includes not only cancer of the endocervical canal itself but also, in some cases, endometrial, extrauterine, and other cancers.

What follow-up tests are done if cervical cancer screening results are abnormal?

For a woman receiving Pap and HPV cotesting:
If a woman is found to have a normal Pap test result with a positive HPV test that detects the group of high-risk HPV types, the doctor will usually have her return in a year for repeat screening to see if the HPV infection persists and whether any cell changes have developed that need further follow-up testing. Alternatively, the woman may have another HPV test that looks specifically for HPV-16 and HPV-18, the two HPV types that cause most cervical cancers.
If either of these two HPV types is present, a woman will usually have follow-up testing with coloscopy. Colposcopy is the use of an instrument much like a microscope (called a coloscope) to examine the vagina and the cervix. During a colposcopy, the doctor inserts a speclum into the vagina to widen it and may apply a dilute vinegar solution to the cervix, which causes abnormal areas to turn white. The doctor then uses the colposcope (which remains outside the body) to observe the cervix. When a doctor performs colposcopy, he or she will usually remove cells or tissues from the abnormal area for examination under a microscope, a procedure called a biopsy.
If a woman is found to have an abnormal Pap test result with a negative (normal) HPV test, the follow-up tests will depend on the Pap test result. If the Pap test result is ASC-US, the doctor will usually have the woman return in 3 to 5 years for a repeat screen. If the Pap test result is LSIL,the doctor may recommend colposcopy or might have the woman return in a year for repeat screening.
If a woman is found to have an abnormal Pap test result with a positive HPV test that detects any high-risk HPV type, the doctor will usually have the woman receive follow-up testing with colposcopy.
For a woman receiving Pap testing alone:
If a woman who is receiving Pap testing alone is found to have an ASC-US Pap test result, her doctor may have the sample tested for high-risk HPV types or may repeat the Pap test to determine whether further follow-up is needed. Many times, ASC-US cell changes in the cervix go away without treatment, especially if there is no evidence of infection with high-risk HPV. Doctors may prescribe estrogen cream for women with ASC-US who are near or past menopause. Because ASC-US cell changes can be caused by low hormone levels, applying an estrogen cream to the cervix for a few weeks can usually help to clarify their cause.
Follow-up testing for all other abnormal Pap results will typically involve a colposcopy.
For a woman receiving HPV-alone testing:
If a woman who is having HPV-alone testing tests positive for HPV types 16 or 18, she should, according to guidance from the FDA, have a colposcopy. A women who  tests negative for types 16 and 18 but is positive for one of the 12 other high-risk HPV types should have a Pap test to determine whether a colposcopy is needed.

How are cervical abnormalities treated? 

If biopsy analysis of cells from the affected area of the cervix shows that the cells have CIN-2 or more severe abnormalities, further treatment is probably needed depending on a woman’s age, pregnancy status, and future fertility concerns. Without treatment, these cells may turn into cancer. Treatment options include the following:

• LEEP (loop electrosurgical excision procedure), in which an electrical current that is passed through a thin wire loop acts as a knife to remove tissue
• Cryotherapy, in which abnormal tissue is destroyed by freezing it
• Laser therapy, the use of a narrow beam of intense light to destroy or remove abnormal cells
• Conization, the removal of a cone-shaped piece of tissue using a knife, a laser, or the LEEP technique.

The screening guidelines call for women who have been treated for CIN-2 or more severe abnormalities to continue screening for at least 20 years, even if they are over 65.

Do women who have been vaccinated against HPV still need to be screened for cervical cancer?

Yes. Because current HPV vaccines do not protect against all HPV types that cause cervical cancer, it is important for vaccinated women to continue to undergo routine cervical cancer screening. 

What are the limitations of cervical cancer screening?

Although cervical cancer screening tests are highly effective, they are not completely accurate. Sometimes a patient can be told that she has abnormal cells when the cells are actually normal (a false-positive result), or she can be told that her cells are normal when in fact there is an abnormality that was not detected (a false-negative result).
Cervical cancer screening has another limitation, caused by the nature of HPV infections. Because most HPV infections are transient and produce only temporary changes in cervical cells, overly frequent cervical screening could detect HPV infections or cervical cell changes that would never cause cancer. Treating abnormalities that would have gone away on their own can cause needless psychological stress. In addition, follow-up tests and treatments can be uncomfortable, and some treatments that remove cervical tissue, such as LEEPand conization have the potential to weaken the cervix and may affect  fertility  or slightly increase the rate of premature delivery, depending on how much tissue is removed.
The screening intervals in the 2012 guidelines are intended to minimize the harms caused by treating abnormalities that would never progress to cancer while also limiting false-negative results that would delay the diagnosis and treatment of a precancerous  condition or cancer. With these intervals, if an HPV infection or abnormal cells are missed at one screen, chances are good that abnormal cells will be detected at the next screening exam, when they can still be treated successfully.

EM.CH