Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

 
Ένα από τα μεγαλύτερα όργανα πρακτικής ανάπτυξης, που βρίσκονται στα χέρια μικρών και μεγάλων, είναι και το όργανο της Ομιλίας. Εκείνος που προσέχει το λόγο του και μιλά μόνο με πρόθεση αλτρουϊστική για να μεταδώσει την ενέργεια της αγάπης με τη χρήση της γλώσσας, είναι εκείνος που μαθαίνει γρήγορα να εκτελεί τα προκαταρκτικά βήματα που πρέπει να γίνουν προς τα ανώτερα επίπεδα του εαυτού. Η ομιλία είναι η πλέον απόκρυφη εκδήλωση στην ύπαρξη. Είναι το δημιουργικό μέσο και ο φορέας της δύναμης.
Στη χρήση των λόγων, που επιλέγονται και εκστομίζονται με προσοχή, έγκειται η διανομή της δύναμης της αγάπης του ηλιακού κέντρου(στο 3o τσάκρας) της δύναμης εκείνης που συντηρεί, ενισχύει και τονώνει.Υποστηρίζεται πως οι λέξεις έχουν ένα ειδικό βάρος για τους μυημένους κι ένα ασήμαντο βάρος για τους αμύητους. Εμείς οι κοινοί θνητοί λοιπόν που δεν γνωρίζουμε την εσωτερική δύναμη των λέξεων, οφείλουμε να μάθουμε να σιωπούμε εμπρός σε εκείνο που είναι κακό. Οφείλουμε να μάθουμε να σιωπoύμε βλέποντας τα βάσανα των ανθρώπων,τον πόνο, τη θλίψη και να μη σπαταλάμε χρόνο σε άσκοπες μεμψιμοιρίες και εκδηλώσεις λύπης. Να εργαζόμαστε για το κοινό καλό χωρίς να σπαταλάμε ενέργεια με την ομιλία. Ωστόσο, οφείλουμε να μιλάμε όταν παρίσταται ανάγκη να ενθαρρύνουμε, χρησιμοποιώντας το λόγο για εποικοδομητικούς σκοπούς, εκδηλώνοντας τη δύναμη της αγάπης του κόσμου.
Όσο ο άθρωπος προοδεύει, το στοιχείο της αγάπης μεταξύ των δύο φύλων και η έκφρασή του θα μετατοπίζεται σε ανώτερο επίπεδο. Τότε, με τη χρήση του προφορικού λόγου και όχι με την έκφραση στο φυσικό πεδίο, όπως συμβαίνει τώρα, θα επέλθει η πραγματοποίηση μιας ανιδιοτελούς αγάπης.
Τότε ο έρωτας μεταξύ των ατόμων της ανθρώπινης οικογένειας θα προσλάβει τη μορφή της χρήσης του λόγου προς το σκοπό της δημιουργίας σε όλα τα πεδία, και η ενέργεια, η οποία τώρα, ως επί το πλείστον, εκφράζεται μέσα από τα κατώτερα γεννητικά κέντρα, θα μετατοπιστεί στο κέντρο του λαιμού. Αυτό αποτελεί ακόμη ένα μακρινό ιδεώδες, αλλά ακόμη και τώρα μερικοί είναι σε θέση να οραματίζονται το ιδεώδες αυτό, και να επιδιώκουν να του προσδώσουν σχήμα και μορφή, έστω και κατά τρόπο ελλιπή.

EM.CH

Dietary Supplements

Side effects from dietary supplements send more than 20,000 Americans to the emergency room each year, a new government study reveals.
One expert said the report — published Oct. 15 in the New England Journal of Medicine — should quash arguments that herbal products, amino acids and other supplements are uniformly “safe” and need no tighter regulation.
“This is the most important study done on dietary supplements since DSHEA was passed,” said Dr. Pieter Cohen, an assistant professor at Harvard Medical School who studies supplement safety.
Cohen was referring to the Dietary Supplement Health and Education Act, a 1994 law that defined supplements as food rather than drugs. The upshot is that manufacturers do not have to prove their products have benefits, or are even safe.
Over the years, there have been recalls of certain supplements found to cause harm, said Dr. Andrew Geller, a researcher at the U.S. Centers for Disease Control and Prevention, who led the new study.
Often, those products were tainted with banned pharmaceutical ingredients, according to background notes in the study.
“But there’s been little data on how often supplements not involved in those recalls cause harm,” Geller said.
To get an idea, his team studied records from 63 U.S. emergency departments taking part in a national injury surveillance system project. The investigators found that between 2004 and 2013, almost 3,700 children and adults arrived at the ER with a side effect attributed to a dietary supplement.
Nationwide, that would translate to 23,000 ER visits each year, Geller’s team estimated. And roughly half of those patients would be children or young adults, Geller said.
Typically, children were taken to the ER because of accidental ingestion of a vitamin or other supplement, the study found.
But when adults in their 20s or 30s landed in the ER, it was frequently related to supplements marketed for weight loss or boosting energy, Geller said.
Those supplements — which include ingredients like caffeine, ginseng, guarana (a plant high in caffeine) and linoleic acid — were often tied to cardiac effects, such as heart palpitations and chest pain.
In fact, weight-loss products and energy boosters accounted for nearly 72 percent of heart-related problems linked to a dietary supplement, the study found.
Most often, people suffered no lasting harm. Even among those with heart-related symptoms, 90 percent were sent home from the ER, the findings showed.
“But,” Geller said, “we estimate that over 2,100 people are hospitalized each year.”
And that is likely an underestimate, he added, since many adverse reactions to supplements may go undetected.
Cohen, who wasn’t involved in the study, agreed.
“It’s well known that doctors don’t ask people about their supplement use,” Cohen said. “And it’s well known that patients don’t bring it up.”
The U.S. Food and Drug Administration has limited authority over dietary supplements. It can take action if a product on the market is found to be unsafe, for example.
But that system, Cohen said, relies on doctors and consumers to submit reports of harm from supplements.
Also, supplement labels don’t have to carry information about side effects. Nor is there any guarantee that the product contains the ingredients listed on the label — and only those ingredients, Cohen added.
In a study published this year, he and his colleagues found that nearly a dozen supplements marketed for weight loss were “spiked” with an amphetamine-like substance called BMPEA.
Cohen said he was “not surprised at all” that supplements marketed for weight loss and energy were commonly tied to ER visits in this study.
According to Geller, the findings should help zero in on the types of supplements that deserve more scrutiny.
But one of the problems, Geller said, is that many supplements contain a mix of ingredients whose actions in the body are unclear. So it can be hard to pinpoint the culprit behind any side effects.
For now, Cohen suggested that consumers avoid such combination supplements. “If you want echinacea, buy echinacea,” he said, referring to the herb that many people believe fights colds.
To find information on the science behind a product, Cohen recommended the U.S. National Institutes of Health website on dietary supplements.

EM.CH

SHIATSU

Το "Σιάτσου" είναι ιαπωνική λέξη (shi:δάκτυλο, atsu:πίεση) και σημαίνει πίεση με τα δάκτυλα. Η τεχνική αυτή της μάλαξης ή πίεσης γίνεται για χαλάρωμα, κατευνασμό πόνων μυϊκών συσπάσεων, συμπτωμάτων ασθενειών και στρες. Η εφαρμογή του Σιάτσου δεν απαιτεί βελόνες, παρά μόνο τα χέρια του θεραπευτή. Τα αποτελέσματα εξαρτώνται από τη διοχέτευση της ενέργειας που γίνεται από το θεραπευτή στο θεραπευόμενο μέσα από τις ρώγες των δακτύλων και κυρίως του αντίχειρα. Οι πιέσεις έχουν ρυθμό σταθερό. Κάθε σημείο πιέζεται 3 φορές, προκαλώντας ένα αίσθημα μεταξύ ευχαρίστησης και πόνου. Οι πιέσεις ακολουθούν μία σπειροειδή κίνηση και εξασκούνται σε ειδικά σημεία του σώματος που είναι: σημεία βελονισμού, ειδικά σημεία μυών, νεύρων, οστών, αιμοφόρων και λεμφικών αγγείων και ενδοκρινών αδένων.
Το παραδοσιακό ιαπωνικό Σιάτσου γίνεται στο πάτωμα πάνω σε στρώμα από φυτικά συστατικά. Εφαρμόζεται σε ολόκληρο το σώμα μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών. Ανάλογα με την περίπτωση του δέκτη, μπορεί να κρατήσει από 30-60 λεπτά. Το Σιάτσου έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε περιπτώσεις στρες, μυοσκελετικούς πόνους (αυχενικό σύνδρομο, οσφυαλγία) και μυϊκές συσπάσεις (πιασίματα). Μπορεί ακόμη να εφαρμοστεί με καλά αποτελέσματα σε όλες τις περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται ο βελονισμός (π.χ. πονοκεφάλους, νευραλγίες), αλλά και σε άλλα προβλήματα όπως απλά ψυχολογικά προβλήματα, άγχος, κόπωση, δυσπεψία, δυσκοιλιότητα. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ασθένεια για να γίνει το Σιάτσου. 
Σε απόλυτα υγιή άτομα μπορεί να βοηθήσει (προληπτικά) στην κυκλοφορία της ενέργειας που υπάρχει στους μεσημβρινούς του σώματός μας. Κάνοντας κάποιος για αρκετό καιρό Σιάτσου, αρχίζει να συνειδητοποιεί αυτή τη βιοενέργεια ή ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνδέεται με την κανονική ροή των ηλεκτρικών παλμών μέσω του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
Τα σημεία πίεσης του Σιάτσου είναι 365 και λέγονται TSUBO. Είναι σημεία όπου συσσωρεύεται ένταση και γι' αυτό μπορεί να είναι επώδυνα κατά την πίεση. Αυτό συμβαίνει, όταν ένα από τα όργανα του σώματος δεν λειτουργεί καλά, οπότε χαλάει η ισορροπία του οργανισμού και η ενεργειακή ροή γίνεται ακανόνιστη. Τότε αρχίζουν να εμφανίζονται λιμνάζοντα σημεία όπου συσσωρεύεται η ενέργεια κατά μήκος των μεσημβρινών.
Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν μπλοκαρίσματα της ενέργειας και δυσλειτουργία του σώματος (συνεπώς και ασθένεια) είναι ποικίλα: λανθασμένη διατροφή, έλλειψη άσκησης, υπερκόπωση νου και σώματος, μπλοκαρίσματα συναισθηματικά και πνευματικά κ.ά. Τα πρώτα συμπτώματα από έλλειψη σωστής ενεργειακής ροής στη σπονδυλική στήλη είναι: πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα, αϋπνίες, υπολειτουργία στη χολή, στο συκώτι, νεφρά, έντερα, γεννητικά όργανα, πόνοι στα πόδια, πόνοι στον αυχένα και στα χέρια, ψυχολογικά προβλήματα.
Σκοπός του Σιάτσου, όπως και του βελονισμού, είναι η εξισορρόπηση των ενεργειών YIN-YANG μέσα στο σώμα μας που έχουν διαταραχθεί, προκαλώντας ένταση, πόνο ή λειτουργική ανωμαλία. Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία του Σιάτσου είναι η επιθυμία να βοηθήσουμε, η συνειδητή διοχέτευση της ενέργειας, ο ήρεμος νους, η συγκέντρωση κατά την εφαρμογή των πιέσεων και μία ευαισθησία στα χέρια. Ο κατάλληλος χώρος για την εφαρμογή του Σιάτσου έχει απαλό φωτισμό, ήρεμη μουσική, ελαφριά αρώματα, θερμοκρασία γύρω στους 22 βαθμούς Κελσίου. Τέλος πρέπει να αφαιρούνται όλα τα μεταλλικά αντικείμενα και πρέπει ο θεραπευτής να συντονιστεί ψυχικά με τον θεραπευόμενο.
Μία αποτελεσματική θεραπεία Σιάτσου πρέπει να αρχίζει με την εφαρμογή πίεσης σε όλα τα πρόσθια σημεία. Ενώ όταν θεραπεύεται μία συγκεκριμένη ασθένεια, η προσοχή πρέπει να συγκεντρωθεί στα σημεία που είναι πιο κοντά στο μέρος που πονά, αλλά συχνά ωφελεί και η πίεση που εξασκείται σε μακρινά σημεία (π.χ. στα πέλματα των ποδιών για τις βλάβες των νεφρών ή στο αριστερό χέρι για την ενίσχυση της καρδιάς). Παράδειγμα θεραπείας πονοκεφάλου: Ενισχύουμε τη ροή του αίματος πιέζοντας τα σημεία του κεφαλιού, τα σημεία των κροτάφων και του λαιμού δεξιά και αριστερά. Τα σημεία αυτά βοηθούν επίσης στην εξουδετέρωση της διανοητικής κούρασης και στην αναζωογόνηση της ικανότητας συγκέντρωσης, κάνοντας πιο ευχάριστη την εργασία. Μετά απ' όλα αυτά βλέπουμε καθαρά ότι ο ανατολικός τρόπος θεραπείας διαφέρει από το σύγχρονο δυτικό τρόπο. 
Όταν το Σιάτσου και ο βελονισμός χρησιμοποιούνταν ευρύτερα στην Ανατολή (κυρίως στην Κίνα), οι γιατροί πληρώνονταν από την κοινότητα όσο καιρό οι πελάτες τους ήταν υγιείς. Γι' αυτό ήταν συμφέρον του γιατρού να χρησιμοποιεί κυρίως προληπτικές θεραπείες. Επίσης οι Ανατολικοί γιατροί εξέταζαν τους πελάτες τους πιο ολοκληρωμένα, συμβουλεύοντάς τους για την προσωπική, επαγγελματική και δημόσια ζωή τους, για τη στάση και τη δίαιτά τους, δίνοντας επίσης φυσικές ιατρικές συμβουλές. Υπήρχε η αντίληψη ότι κάθε άτομο είναι σώμα, ψυχή, νους και το να δοκιμάσεις να θεραπεύσεις μόνο μία όψη αυτού του από 3 μέρη αποτελούμενου οργανισμού είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Ένας νους νευρικός θα προκαλέσει αρρώστια στο σώμα, και ένα άρρωστο δεν θα αφήσει το νου να σκεφτεί καθαρά. Έτσι το άτομο πρέπει να ληφθεί υπόψη ως σύνολο για τη θεραπεία από μια ασθένεια.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η στάση που κρατούσαν οι παραδοσιακοί γιατροί, οι γιατροί που χρησιμοποιούσαν τις εναλλακτικές θεραπείες. Οι γνώσεις αυτές αν συνδυαστούν με τις γνώσεις και τις σύγχρονες ανακαλύψεις και επιτεύγματα της Δύσης, μπορούν να προσφέρουν πολλά στην ανθρωπότητα. Κλείνοντας το θέμα θα ήθελα να τονίσω ότι είτε είμαστε άρρωστοι είτε υγιείς, οι παραπάνω γνώσεις και τεχνικές για τους εναλλακτικούς τρόπους διάγνωσης και θεραπείας, αν τους χρησιμοποιήσουμε στην πράξη, μπορούν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε μία πιο ολοκληρωμένη και υγιή ζωή (σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπου: σωματικό, ενεργειακό, ψυχολογικό, νοητικό). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί κάποιος από τον πόνο με μέσα όπως τα φάρμακα ή η εγχείρηση, όταν το σώμα του έχει φτάσει σ' αυτό το βαθμό ανάγκης για θεραπεία, αλλά μπορεί ακούγοντας προσεκτικά τον εαυτό του να αποφύγει να φτάσει στο σημείο μιας τέτοιας αναγκαστικής επιλογής, γιατί κάθε άτομο έχει μέσα του την ικανότητα να είναι ο "γιατρός" του εαυτού του. 

ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΟΦΙΑ

 Όλοι θέλουμε να είμαστε σοφοί: Όλοι θέλουμε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε σοφά και αποτελεσματικά το πλήθος των προβλημάτων που έχουν σχέση με μας και με τους άλλους, προβλημάτων που προκύπτουν στις απείρως πολυάριθμες και ποικίλες καταστάσεις της ζωής μας. Αυτά τα προβλήματα προκύπτουν στην οικογένεια, στην εργασία, στις θρησκευτικές και πολιτικές δραστηριότητές μας και σε όλες τις βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε. Πολλοί διαφορετικοί παράγοντες πρέπει να ληφθούν υπόψη και να ταιριάξουν. Πώς τους αξιολογούμε; Σε ποια ζητήματα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα; 

Εάν είμαστε άνθρωποι που σκέπτονται, τότε τηρούμε υπεύθυνη στάση και ως προς τις δικές μας υποθέσεις αλλά και ως προς όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας όχι μόνο στο άμεσο περιβάλλον μας, αλλά και γενικά, ίσως ακόμα και στη διεθνή σκηνή. Ίσως να σκεφτόμαστε, για παράδειγμα, ότι αν εμείς είχαμε την ευθύνη των πραγμάτων, θα τα αντιμετωπίζαμε καλύτερα από εκείνους που είναι τώρα υπεύθυνοι. Θα μπορούσαμε, όμως; Όταν εξετάζουμε απόμακρα γεγονότα, φαίνεται εύκολο να είμαστε σοφοί, αλλά, δεν μας αφορούν προσωπικά. Εδώ βρίσκεται ένας βασικός παράγοντας για την εφαρμογή αυτού που θεωρούμε σοφία. Το κλειδί είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο εγωκεντρισμός μας, με άλλα λόγια ο εγωισμός μας. Δεν μας οδηγεί αυτό, άραγε, στο να διαπιστώσουμε με βεβαιότητα, ότι, προκειμένου περί περιστατικών και γεγονότων που συμβαίνουν μακριά από μας, τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα οφείλονται στον εγωισμό, τον μεγάλο ή μικρό εγωισμό των εμπλεκομένων ανθρώπων; Τούτο συμβαίνει ιδιαίτερα με εκείνους που εξουσιάζουν ή επιδιώκουν την εξουσία. Ο εγωισμός αυτός βασίζεται, κυρίως, στον υλισμό ή στον πλούτο, στα χρήματα ή στην κτηματική περιουσία. Αλλά προεκτείνεται, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, και στη θρησκευτική πίστη.

Η εγωκεντρική άποψη είναι αυτή που μας κάνει να φερόμαστε ανόητα όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις δικές μας υποθέσεις αλλά και στις υποθέσεις των άλλων, ακόμα δε χειρότερα μπορεί να μας οδηγήσει, τόσο εμάς όσο και τους άλλους, σε ενέργειες που καταλήγουν σε φόνους, πολέμους κ.λ.π. Σήμερα, οι συνέπειες αυτής της εσωστρέφειας είναι εμφανέστατες στο εμπόριο, όπου το κυρίαρχο ενδιαφέρον είναι το κέρδος αντί της υπηρεσίας. Γενικώς, η ανθρωπότητα εμπνέει ενδιαφέρον μόνο σαν κερδοφόρα αγορά. Η υγεία και ευτυχία των ανθρώπων, η οικολογία κ.λ.π. είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Σε τι, λοιπόν, έγκειται η σοφία; Η σοφία έγκειται στο να είμαστε σε θέση με κάποιο τρόπο να υπερβαίνουμε την περιορισμένη προσωπική άποψη, στο να ενδιαφερόμαστε αληθινά για τις πραγματικές αξίες, για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι. Αυτό είναι μια προϋπόθεση για τη σοφία. Η σοφία περιλαμβάνει την κατανόηση, φροντίδα, συμπόνια και βαθιά εμπειρία από τα σκληρά χτυπήματα που μας δίνει η ζωή. Αυτά τα χτυπήματα, συχνά, έχουν αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο στη φυσική μας καλή κατάσταση, στα οικονομικά μας, ακόμα και στην κοινωνική μας θέση, αλλά έχουν επιπτώσεις και στη συναισθηματική και ψυχολογική μας κατάσταση. Μπορούν να υποσκάψουν τη θέλησή μας για την αντιμετώπιση περαιτέρω προκλήσεων. Μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η πεποίθηση βασισμένη στη σοφία, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί συχνά να αποκαταστήσει την αυτοεκτίμησή μας, ενώ, χωρίς αυτήν θα περνούσαμε, ας πούμε, την υπόλοιπη ζωή μας στην άκρη. Η σωστή βοήθεια στο σωστό χρόνο μας φέρνει πίσω στην κύρια κατεύθυνση της ζωής. Ίσως, όμως, τότε θα έχουμε μάθει τι δηλώνουν οι σηματοδότες καθώς προχωρούμε στο δρόμο και θα έχουμε κατορθώσει να μάθουμε ότι υπάρχουν κατάλληλα σημεία στάθμευσης πριν ξαναπάρουμε το δρόμο της προόδου.

Ο Σοφός Άνθρωπος

Ο αληθινά σοφός άνθρωπος έχει μάθει να ξεπερνά τους περιορισμούς του προσωπικού εαυτού του με τα υπέρ το δέον περιοριστικά προσωπικά ενδιαφέροντά του. Τι σημαίνει αυτό πραγματικά; Μια επόμενη ερώτηση είναι: ποιος είναι αυτός ο εαυτός με τις φαινομενικά ακόρεστες απαιτήσεις του; Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τα σώματά μας και τις απαιτήσεις που έχουν για τροφή, ζεστασιά, στέγη, ιματισμό και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο. Στη σύγχρονη κοινωνία μας, αυτές οι ανάγκες συνήθως συνεπάγονται χρήματα.

Και οι συγκινήσεις παίζουν μεγάλο ρόλο στη ζωή μας: στενές σχέσεις ή μη, φέρνουν τα προβλήματά τους. Όπως είπε κάποτε ο ποιητής Τζον Ντον, «Κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα νησί, περίκλειστο». Για να είμαστε ευτυχισμένοι, χρειαζόμαστε τους άλλους και για τις φυσικές και για τις συναισθηματικές ανάγκες μας. Δυστυχώς, βάζουμε συχνά αυτές τις σχέσεις σε κίνδυνο με τη συμπεριφορά μας. Έτσι, προκαλούμε στον εαυτό μας αρκετά, περιττά συναισθηματικά προβλήματα. Εάν ήμασταν σοφοί, θα ξέραμε πώς να αποφεύγουμε να καταστρέφουμε τις πολύτιμες φιλίες αλλά και τις σχέσεις μας.

Ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή το να πρέπει να υπομένουμε αυτό που, μάλλον, θα θέλαμε να έχουμε αποφύγει, συμβάλλουν στην έλλειψη ηρεμίας. Μην επιτυγχάνοντας τις φιλοδοξίες μας, την κοινωνική θέση, τη δύναμη, τον πλούτο, το δημόσιο σεβασμό ή την εκτίμηση, την αναγνώριση ή ίσως ένα δείγμα ευγνωμοσύνης που αισθανόμαστε ότι μας οφείλεται, μας φέρνει σε ακόμα πιο στενόχωρη θέση. Όλα τα παραπάνω είναι πολύ γνωστές αιτίες βασάνων που προκαλούμε στον εαυτό μας, όπως διδάσκει ο Κύριος Βούδδας.

Τί κάνει, λοιπόν, ο σοφός άνθρωπος; Μπορεί να αποφύγει τον πόνο και τα βάσανα; Διδασκόμαστε ότι μπορεί, αν καταργήσει «την επιθυμία». Προφανώς, αυτό είναι ευκολότερο να το πει κανείς από το να το εφαρμόσει στην πράξη. Σημαίνει την κατανίκηση του εγωισμού σε όλες τις πολύμορφες πτυχές του. Ακόμα κι ένας άνθρωπος απελευθερωμένος από τις εγωκεντρικές απαιτήσεις του θα εξακολουθούσε να υποφέρει. Εάν ήταν έστω και λίγο ευαίσθητος, θα υπέφερε έμμεσα. Δεν θα του ήταν δυνατό να παραμείνει ανεπηρέαστος από τον ορυμαγδό των ατομικών και μαζικών συμφορών που συμβαίνουν στον κόσμο. Μια γνήσια συνειδητοποίηση του πόνου των άλλων ανθρώπων είναι συμπόνια, που θεωρείται το υψηλότερο συναίσθημα. Είναι εκδήλωση αγνής αγάπης. Είναι χαρακτηριστικό του εξελιγμένου ανθρώπου, του αληθινά σοφού ανθρώπου. Ανάλογα με το πόσο ανεπτυγμένη είναι αυτή η ικανότητα,  το να αγαπάς τον άνθρωπο είναι πράγματι σοφό.

Η Αρχαία Σοφία

Θα έμοιαζε σύμπτωση ότι, ενώ σκεπτόμαστε τη σοφία και πώς εφαρμόζεται στη γήινη ζωή μας, ίσως ανακαλύψουμε με χαρά, ότι υπάρχει κάτι όπως η Αρχαία Σοφία, πράγμα που με τη σειρά του υπονοεί ότι υπάρχουν και εκείνοι που την κατέχουν. Αυτή η Αρχαία Σοφία έχει γίνει γνωστή με διάφορες ονομασίες, αλλά η ουσία της είναι η σε βάθος γνώση των πραγμάτων, όπως είναι στην ολότητά τους και όχι μόνο όπως φαίνονται να είναι. Για παράδειγμα, ξέρουμε ότι, όπως ο άνθρωπος έχει ένα σώμα με τις ανάγκες του, έτσι υπάρχει και ο εσώτερος κόσμος των αόρατων ιδιοτήτων του. Η Αρχαία Σοφία διδάσκει ότι και η Φύση, όπως έχει την εξωτερική, αντικειμενική της ύπαρξη, έτσι έχει και το εσώτερο αντίστοιχό της.  Τούτο ισχύει για όλα όσα βλέπουμε γύρω μας, συμπεριλαμβανομένης και της πολύ υλικής «ουσίας» της γης, ακόμα δε και για τα ουράνια σώματα. Η διδασκαλία λέει ότι κάθε τι, ακόμα και όλα τα διαφορετικά στοιχεία, άτομα κ.λ.π. των υλικών του ορυκτού βασιλείου, η μεγάλη ποικιλία των φυτών που αποτελούν το φυτικό βασίλειο και, ομοίως, οι αμέτρητες μορφές του ζωικού βασιλείου, από τα έντομα μέχρι τους ελέφαντες, όλα είναι  οπτασίες μιας κοινής ζωής που εκδηλώνεται στο καθένα με χαρακτηριστικό τρόπο. Κάθε τι έχει τις εσώτερες αρχές του. Η διδασκαλία ορίζει ως προϋπόθεση ότι όλα τα πράγματα και τα πλάσματα, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, μοιράζονται Μία Ζωή. Αυτή η Μία Ζωή είναι η βάση όλης της αισθαντικότητας και ο άνθρωπος ανυψώνεται μέσα από όλες τις περιοχές συνειδητότητας μέχρι να φθάνει την αυτοσυνειδητότητα. Ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του ως «Εγώ», μια μεμονωμένη οντότητα.

Η Σοφία μας λέει ότι η συνειδητότητα λειτουργεί με διάφορους τρόπους, χαρακτηριστικό δείγμα των οποίων είναι η ευαισθησία με την οποία τα ορυκτά  ανταποκρίνονται προς το περιβάλλον τους. «Αισθάνονται» την θερμότητα, όταν, παραδείγματος χάριν, τα περισσότερα υλικά διαστέλλονται ή το κρύο, οπότε συστέλλονται. Τα άτομα μερικών στοιχείων δείχνουν συγγένεια προς τα άτομα άλλων στοιχείων, κι έτσι προκύπτουν οι χημικές ενώσεις, όπως όταν τα άτομα του οξυγόνου και του υδρογόνου ενώνονται για να σχηματίσουν το νερό.

Στο φυτικό βασίλειο αυτή η αισθαντικότητα είναι προφανέστερη. Έχει αποδειχθεί ότι μερικά φυτά μπορούν να ανταποκρίνονται ακόμα και στη διάθεση ή την πρόθεση του ανθρώπου. Μερικά ανταποκρίνονται, ακόμα, και στο άγγιγμα (feelings) άλλων φυτών. Τα πειράματα κάποιου καθηγητή Μπόουζ, στην αρχή αυτού του αιώνα, το απέδειξαν. Στα ζώα εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι εμφανίζεται συνειδητότητα κάποιου βαθμού που εξαρτάται από ποικίλες αντιδράσεις προς το περιβάλλον και τελικά προσεγγίζει τη συνειδητότητα των ανθρώπινων όντων. Ωστόσο, ο άνθρωπος διαφέρει από τα ζώα κατά το ότι όχι μόνο έχει επίγνωση του περιβάλλοντός του αλλά και του εαυτού του μέσα στο περιβάλλον. Έχει επιτύχει την αυτο-συνειδητότητα.

Στον άνθρωπο η συνειδητότητα δεν είναι περιορισμένη στο φυσικό πεδίο. Ξέρουμε πώς αισθανόμαστε π.χ. τι συμβαίνει στον συναισθηματικό μας κόσμο. Παρομοίως, «ξέρουμε» τι σκεφτόμαστε (τον νοητικό κόσμο μας) και, μερικές φορές, έχουμε επίγνωση ευγενών παρορμήσεών μας, όπως είναι η αυταπάρνηση, ο οίκτος, η δικαιοσύνη, η αληθινή κατανόηση κ.λ.π. Σύμφωνα με τη διδασκαλία, όλα αυτά είναι τρόποι ή επίπεδα συνειδητότητας που καθένα αντιστοιχεί σε μια όψη της εσώτερης ύπαρξής μας, που στον άνθρωπο είναι γνωστή ως αρχή και, στη συνέχεια, αντιστοιχεί προς ένα πεδίο της Φύσης.

Θεωρείται ότι υπάρχουν επτά τέτοιες αρχές στον άνθρωπο :α) το φυσικό σώμα του, β) η δύναμη ζωής του, που έχει την ίδια φύση με την «συμπαντική» δύναμη ζωής, γ)ένα αστρικό σώμα, που όχι μόνο ενεργεί ως δεξαμενή δύναμης ζωής (ζωτικότητας), αλλά και την διανέμει στο αστρικό σώμα και αποτελεί επίσης ένα πρόπλασμα γύρω από το οποίο «οικοδομείται» το φυσικό σώμα. Το αστρικό σώμα έχει καθορισμένη σύσταση, αντίστοιχη προς τη γενική φυσιολογία του γήινου σώματος, με νευρικό και κυκλοφορικό σύστημα που επιτρέπουν να κυκλοφορούν εντός του ζωτικές ενέργειες σαν αυτές του φυσικού σώματος, π. χ. το αίμα, οι ορμόνες, τα ένζυμα κ.λ.π… Αυτά τα τρία συστατικά ή αρχές – η φυσική, η αστρική και η δύναμη ζωής – έχουν άμεση σχέση με τη διατήρηση της ζωής του φυσικού σώματος ή οχήματος, όπως ονομάζεται μερικές φορές.

Κατά παρόμοιο τρόπο, όπως έχουμε δει, ο άνθρωπος έχει μια συναισθηματική αρχή στην οποίαν προκύπτουν συγκινήσεις και επιθυμίες, αλλά επιπλέον, γνωρίζει τις διάφορες διαθέσεις του, όπως όταν είναι θυμωμένος, ευτυχισμένος, στενοχωρημένος ή χαρούμενος: με άλλα λόγια, η συνειδητότητα λειτουργεί σε αυτό το επίπεδο. Γνωρίζει, επίσης, τα διάφορα είδη νοητικής δραστηριότητάς του. Συχνά, αυτή η δραστηριότητα είναι αυτόματη, αλλά κάποιες φορές, οδηγείται από τον ίδιον. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μπορεί να αποφασίζει να δίνει προσοχή σε κάτι που του αρέσει. Τόσο οι συγκινήσεις του όσο και οι σκέψεις του είναι δυνητικά υπό τον έλεγχό του.

Αυτό εισάγει μία όψη της βούλησης ή θέλησης στις «εσώτερες» δραστηριότητές του. Εκτός από το πραγματικό ερέθισμα της επιθυμίας για δράση μπορεί, εάν το επιλέξει, να ξεπεράσει την επιθυμία χρησιμοποιώντας αυτή τη θέληση που θεωρείται ότι εμφανίζεται μέσα στη φύση του σε υψηλότερο επίπεδο από το νοητικό, παράδειγμα αυτού είναι το γεγονός ότι μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει και μπορεί να κατευθύνει τη νοητική του δραστηριότητα με τη θέλησή του. Σε αυτά τα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξής του ο άνθρωπος νιώθει αυτό που έχουμε αναφέρει ως συμπόνια. Αναβλύζει από ένα αίσθημα συμπάθειας που τον ενώνει όχι μόνο με τους συνανθρώπους του αλλά, καθώς εξελίσσεται, με όλη τη φύση. Αναγνωρίζει την ενότητά του με όλα τα δημιουργημένα πράγματα.

Καθαρά ανιδιοτελή, ευγενή κίνητρα ακόμα και ο ίδιος ο δυναμισμός της ζωτικότητας προέρχονται από αυτές τις τρεις ανώτερες αρχές, δηλαδή, α) τον ανώτερο απρόσωπο νου, β)το πνεύμα της ίδιας της Ζωής και γ)ένα όχημα μέσα στο οποίο και μέσω του οποίου το Πνεύμα μπορεί να γίνει αποτελεσματικό.

Η Αρχαία Σοφία ταξινομεί τις αρχές της ανθρώπινης φύσης σε ομάδες. Λέει ότι οι τρεις που σχετίζονται με τη ζωή του ίδιου του φυσικού σώματός του, η δύναμη ζωής και το όχημα της δύναμης της ζωής, αποτελούν μια κατώτερη τριάδα. Επομένως, οι ανθρώπινες συναισθηματικο-νοητικές αρχές  αποτελούν μία μέση δυάδα. Το σημείο αυτό είναι περίπλοκο, καθώς ο νους θεωρείται ότι λειτουργεί και σε ανώτερο και σε κατώτερο επίπεδο. Ο νους που συνδέεται με την επιθυμία και τις συγκινήσεις, δηλαδή, αυτός που δικαιολογεί το τι θέλουμε να κάνουμε, θεωρείται ότι είναι ο κατώτερος ή προσωπικός νους, ενώ ο νους που συνδέεται με τα ανώτερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης θεωρείται ότι είναι ο ανώτερος ή απρόσωπος νους. Αυτός ο ανώτερος νους έχει έναν διακριτό τρόπο λειτουργίας. Ενώ ο κατώτερος νους σχετίζεται με τις συνηθισμένες νοητικές δραστηριότητες που απαιτούνται στη καθημερινή ζωή, σκέψεις που διαδέχονται η μία την άλλη, λογική, σύγκριση, ανάμνηση, απόκτηση νοητικών δεξιοτήτων κ.λ.π., ο ανώτερος νους θεωρείται ότι είναι ο νους της γνώσης. Δεν χρειάζεται να αποθηκεύει πληροφορίες, η γνώση του προκύπτει από την αμέριστη ένωσή του με αυτό στο οποίο στρέφεται η προσοχή του. Ξέρει άμεσα τη φύση των πραγμάτων, επειδή υποσυνείδητα εκτιμά ότι – μακροπρόθεσμα ή σε μεγάλη κλίμακα – είναι δικές του όψεις λόγω της κοινής πνευματικής του φύσης με την ίδια τη Φύση.  Αυτή η άμεση γνώση είναι γνωστή ως διαίσθηση. Η αρχή πάνω από τον ανώτερο νου είναι αυτή όπου προκύπτει η αγάπη από μια απολύτως συνειδητή εκτίμηση της Κοσμικής Ενότητας. Είναι ο ίδιος ο Εαυτός του ανθρώπου. Επιπλέον  αυτών των αρχών, χαρακτηριστική στον άνθρωπο, είναι εκείνη που τις ενδυναμώνει. Στην Αρχαία Σοφία, αναφέρεται απλώς ως «ΑΥΤΟ». Είναι μη προσδιορίσιμο, με νοητικούς όρους. Είναι η βάση όλης της ύπαρξης και η ίδια η πηγή όλου του φυσικού δυναμισμού που εκδηλώνεται ως ζωή ενεργώντας μέσα από όλες τις μορφές της ύπαρξης. Αυτές οι τρεις «ανώτερες αρχές» αποτελούν μία Τριάδα, που είναι η Εγωική οντότητα, η Ατομικότητα που επισκιάζει κάθε προσωπικότητα. Είναι αθάνατη, ενώ οι προσωπικότητες είναι ολοφάνερα μόνο θνητές.

Ο πνευματικός δυναμισμός δεν ενεργεί τυχαία. Στη μακραίωνη διαδρομή του εξελικτικού χρόνου, οι μορφές ζωής λόγω των περιοδικών υπάρξεών τους μαθαίνουν. Έτσι, οι εσώτερες αρχές τους τροποποιούνται με την εμπειρία. Αυτό συνεπάγεται τροποποίηση των εξώτερων μορφών. Υπάρχει μια προοδευτική πορεία διεύρυνσης και ανάπτυξης της ζωής μέσω όλων των μορφών που ζωντανεύει. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας κάθε τι «μαθαίνει» τον ρόλο που πρέπει να παίξει στο μεγάλο έργο της ζωής. Κάθε τι, ας πούμε, ξέρει τι πρέπει να κάνει και το κάνει. Το σύνολο αυτής της «γνώσης» και δράσης είναι ο Νόμος, ο παγκόσμιος Νόμος, που λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης μέσα από τα Όντα που τα αποτελούν.

Τα όντα αυτά ομαδοποιούνται σύμφωνα με το επίπεδό τους. Είναι οι ομάδες που αποτελούν τις ιεραρχίες. Κάθε επίπεδο θεωρείται ξεχωριστό από τα άλλα ως προς τη λειτουργία και τα χαρακτηριστικά. Υπάρχουν επτά τέτοια διακριτά επίπεδα, τα κοσμικά πεδία της Ύπαρξης, με επτά αντίστοιχες ιεραρχίες, κάθε μία με τη δική της διάταξη ή κατάσταση συνειδητότητας.  

Ένα από τα θαύματα του κοσμικού σχεδίου των πραγμάτων που, φυσικά, συμπεριλαμβάνει τη γη μας και ό,τι βρίσκεται πάνω σε αυτήν, είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη σειρά αλληλουχιών που το διαπνέουν. Τα επτά πεδία της ύπαρξης με τις επτά αντίστοιχες ιεραρχίες τους ανταποκρίνονται στις επτά αρχές του ανθρώπου και τα επτά πεδία συνειδητότητας κ.ο.κ. Κάθε μία από αυτές τις ποικίλες όψεις της παντοδύναμης λειτουργίας προσαρμόζεται στη θέση της. Ο σπουδαστής αυτών των πραγμάτων οδηγείται στην κατανόησή τους από τον νόμο της αναλογίας, εκείνο τον νόμο που σύμφωνα με το Ερμητικό Αξίωμα λέει : «Όπως άνω, έτσι και κάτω, όπως το μικρό, έτσι και το μεγάλο» κ.ο.κ.

Υπάρχουν ποικίλες πτυχές του Νόμου. Μία είναι ότι όλες οι διαδικασίες της Φύσης είναι κυκλικές: κανόνες εναλλαγής: όλα έρχονται και παρέρχονται. Όλη η δραστηριότητα της Φύσης μέσω των πολυάριθμων λειτουργιών της είναι ρυθμική, παλμική, κυκλική, κατά την οποία μερικοί κύκλοι διαρκούν μόνο χιλιοστά του δευτερολέπτου ενώ άλλοι διαρκούν εκατομμύρια έτη όπως συμβαίνει με την κίνηση των πλανητών ή των γαλαξιών. Το ίδιο ισχύει και για το χρονικό διάστημα που υφίστανται τα πράγματα. Γενικά, τα μικρά πράγματα έχουν ζωή μικρής διάρκειας : όσο μεγαλύτερα είναι, τόσο μακρύτερη η ζωή. Αυτός ο νόμος ισχύει για όλα τα πράγματα και τα πλάσματα από τις πεταλούδες μέχρι τους ελέφαντες και τα σύμπαντα. Ισχύει επίσης και για τον άνθρωπο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα ανθρώπινα σώματα έρχονται και φεύγουν. Φθάνουν στη ζωή σαν μωρά, περνούν την παιδική ηλικία και την εφηβεία, φθάνουν στην ωριμότητα και έπειτα σιγά- σιγά κλίνουν προς τον τελικό, αναπόφευκτο θάνατο. Η διδασκαλία προσθέτει πολλά σε αυτήν την διαδικασία. Λέει ότι, μολονότι η «ζωή» που χρησιμοποιεί τις μορφές, περιλαμβανομένου και του ανθρώπινου όντος, έρχεται και φεύγει, η ίδια η Ζωή συνεχίζεται. Ουσιαστικά, είναι αιώνια.

Όλη η φυσική δράση διεξάγεται από «τα μέσα προς τα έξω», από το υποκειμενικό προς το φυσικό. Ο άνθρωπος ως πνευματικό ον περιοδικά προβάλλει τα εσώτερα σώματά του από τους υποκειμενικούς κόσμους. Το φυσικό σώμα του είναι προβολή από μια εσώτερη περιοχή προς τον εξώτερο αντικειμενικό κόσμο των αισθήσεών μας, χρησιμοποιώντας βεβαίως τις γενετικές μεθόδους που εξελίσσονται από τη Φύση.

Αυτή η συνεχής ζωή εκδηλώνεται ως «ζωές» που, όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα στη Φύση, υπακούουν σε μια ιεραρχική δομή και στον κυκλικό τρόπο λειτουργίας.

Η νοητικο – συναισθηματική δραστηριότητα εξακολουθεί για κάποιο διάστημα μετά τον θάνατο του ανθρωπίνου σώματος. Έπειτα, ανατέλλει και πάλι η συνειδητότητα σε αυτά που μπορούμε τώρα να ονομάσουμε πνευματικά επίπεδα, αλλά με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Λέγεται ότι σε ό,τι αφορά οποιαδήποτε ανθρώπινη οντότητα, αυτές οι τελευταίες τρεις αρχές, που περιλαμβάνουν ένα στοιχείο του ανώτερου νου, εξακολουθούν ουσιαστικά να υφίστανται αιωνίως. Κατά βάση, επομένως, ο εσώτερος άνθρωπος είναι αθάνατος.

Αυτό που, τελικά, κάνει έναν άνθρωπο σοφό είναι η ανάπτυξη αυτών των ανώτερων πτυχών ή αρχών της φύσης του. Άνθρωποι νέοι σε αυτό το μεγάλο εξελικτικό ταξίδι είναι σαν παιδιά με ελάχιστη σοφία. Οι παλαιότεροι με την εμπειρία  και την προσπάθεια ωριμάζουν και γίνονται σοφοί καθώς καταφέρνουν να εκφράζουν όλο και περισσότερο τη Θεία Φύση που προβάλλει από τον Κεντρικό Πυρήνα της Ύπαρξης : τη Μία Ζωή σε δράση. Αποκτούν περισσότερη κατανόηση, αγάπη, συμπόνια, ευγένεια στη σκέψη και στις πράξεις. Οι μικροπρέπειες, η ζηλοτυπία, η απληστία, η έλλειψη ευαισθησίας μιας εφηβικής κατάστασης ξεπερνιούνται.

Αυτή η διαδικασία της πνευματικής εξέλιξης απαιτεί το πέρασμα της «Ζωής» μέσα από πολλές ζωές εμπειρίας, πρώτα στα βασίλεια της Φύσης και ύστερα, με την ανθρώπινη υπόσταση, σε πολλές υπο-φυλές, φυλές, διαφορετικά περιβάλλοντα, σταθμούς στη ζωή, ακόμα και σε κάθε φύλο, μέσα από πάρα πολλές προσωπικές ζωές. Αυτή είναι η διαδικασία της μετενσάρκωσης, όπου η μία ζωή διαδέχεται την άλλη, κατά τις οποίες παίζουμε πολλούς ρόλους σαν ηθοποιοί στη σκηνή. Ο ουσιαστικός, ο θείος άνθρωπος, στο εξελικτικό του ταξίδι επισκιάζει κυριολεκτικά εκατοντάδες ζωών στη γη, μερικές πνευματικά καρποφόρες, μερικές όχι, εκδηλώνοντας ολοένα και περισσότερες από τις ιδιότητες του θείου Εαυτού του. Ο εξελισσόμενος προσωπικός άνθρωπος αρχίζει να κάνει καλύτερη χρήση της ζωής, επιταχύνει τις εσώτερες ικανότητές του, και γίνεται, τελικά, σοφός. Έχει διδαχθεί τα μαθήματα της ζωής με σκληρό, οδυνηρότατο τρόπο. Ξέρει ολόκληρη την γκάμα του ανθρώπινου συναισθήματος, από τη μεγάλη χαρά μέχρι την άθλια δυστυχία, την επιτυχία και την αποτυχία, από την εγκατάλειψη της απόλυτης μοναξιάς μέχρι τη δημόσια αναγνώριση και φήμη. Ξέρει τι σημαίνει η οικειότητα της οικογενειακής ζωής, η συναδελφικότητα και η φιλία. Έχει γνωρίσει, ακόμα, το πένθος και την απώλεια. Έχει γνωρίσει το άκρατο σφρίγος της υγείας, την οδυνηρή κατάσταση της αναπηρίας και την απώλεια ικανότητας στα γηρατειά. Ξέρει τι θα πει να έχεις τύψεις για κάποια κακιά πράξη. Έχει υποστεί την αδικία και το ψέμα. Ξέρει την μεθυστική απόλαυση της επιτυχίας, της εκπληρωμένης φιλοδοξίας, αλλά και την παταγώδη αποτυχία.

Οι σοφοί μας έχουν πει ότι αυτή η μακροχρόνια εξελικτική διαδικασία μπορεί να επιταχυνθεί, εάν ο άνθρωπος αναλάβει προσωπικά την πνευματική του εξέλιξη. Το επόμενο τμήμα ασχολείται με το πώς μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί.

Οι Διδασκαλίες της Σοφίας

Κάπως έτσι είναι οι ψυχές που έχουν προχωρήσει πολύ στο μονοπάτι που οδηγεί στη Σοφία. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν περάσει μέσα και έξω από τη γήινη ζωή, αλλά μας έχουν αφήσει τα αποτελέσματα της εμπειρίας τους. Εάν είμαστε σε θέση να μαθαίνουμε, υπάρχουν στη διάθεσή μας οι διδασκαλίες σε πολλές βιβλικές γραφές. Αυτές δείχνουν τον δρόμο για πράγματα απόκοσμα, για πνευματικά θέματα. Είναι, σαν να λέμε, θέματα που προκαλούν τη συνειδητότητα. Λέγεται πως, καθώς ο άνθρωπος αναπτύσσει την εσώτερη φύση του, χτίζει μια γέφυρα ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου και, χτίζοντάς την, μπορεί όλο και περισσότερο να κατανοεί τις πνευματικές αλήθειες κι έτσι να αποφεύγει να πληγώνεται από ατοπήματα που οφείλονται είτε σε άγνοια είτε σε σκοπιμότητα. Πρέπει, επίσης, να μάθει να ελέγχει την κατώτερη φύση του. Με αργούς ρυθμούς μαθαίνει και μαθαίνοντας δείχνει με λόγια και πράξεις τις αληθινές ιδιότητες του Ανώτερου Εγώ του, της θείας ανθρώπινης Ψυχής του. Αρχίζει να εκδηλώνει, σε όλες τις πράξεις του, την ποιότητα εκείνη του αληθινού μεγαλείου που ονομάζουμε σοφία. Ενεργεί τότε ως παράδειγμα, πρότυπο, σαν αληθινός ηγέτης στον κόσμο εκείνων από μας που δεν έχουν φθάσει ακόμα στο επίπεδό του αλλά εξακολουθούν να αγωνίζονται.

The Theosophist, Αύγουστος 1998