ΒOWTECH

Η τεχνική ΒΟWEN ή BOWTECH,είναι μια μοναδική μορφή νευρομυϊκής επανόρθωσης. Λειτουργεί όχι μόνον μέσω του νευρικού συστήματος τόσο στο δομικό όσο και στο μυϊκό επίπεδο, αλλά και μέσω του λεμφικού και καρδιαγγειακού συστήματος. Είναι γνωστή για την αποτελεσματικότητά της τόσο σε εσωτερικές καταστάσεις όσο και στη μείωση του χρόνου αποκατάστασης.

Είναι μια ήπια μέθοδος Σωματικής Αγωγής, με δυναμικά αποτελέσματα. Αποτελείται από μια σειρά ήπιων κινήσεων, μεγάλης ακριβείας, που εφαρμόζονται με αριθμητική σειρά, πάνω στους μύς, τένοντες και τον συνδετικό ιστό και σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα.
Οι θεραπευτές ΒOWTECH χρησιμοποιούν τους αντίχειρες και τα δάχτυλα, για να πραγματοποιήσουν τις κινήσεις ακριβείας, ασκώντας ελάχιστη πίεση σε συγκεκριμένες περιοχές, Οι κινήσεις αυτές, είναι ένα είδος "ρολαρίσματος", που έχει σκοπό να διεγείρει τους μύς και την ενέργεια μέσα στο σώμα.
Με τις κινήσεις ΒΟWTECH, στέλνονται βαθειά μέσα στο σώμα μηνύματα, που διεγείρουν - κινητοποιούν τα κύτταρα, να ανακτήσουν τη χαμένη τους μνήμη και να επανέλθει έτσι η χαμένη ισορροπία, η ηρεμία και η ευεξία στον οργανισμό.
Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας BOWTECH, υπάρχουν συχνές, πολύ σημαντικές παύσεις 2 έως 10 λεπτών, οι οποίες προσφέρουν στο σώμα, το χρόνο που χρειάζεται για να ανταποκριθεί και να αρχίσει τη θεραπευτική διαδικασία.

Πόσες συνεδρίες χρειάζονται;

Συνήθως έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα ακόμη και από την πρώτη συνεδρία, ειδικά αν το πρόβλημα είναι πρόσφατο. Είναι απαραίτητος όμως ένας κύκλος 10 περίπου συνεδριών για να εδραιωθεί το αποτέλεσμα. Πάντα βέβαια λαμβάνουμε υπ΄όψιν την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου οργανισμού καθώς και την σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Σε ποιές καταστάσες ανταποκρίνεται το Βowtech

• Πόνοι στη πλάτη και τη μέση
• Ισχιαλγίες - οσφυαλγίες
• Κήλες μεσοσπονδυλίων δίσκων
• Πονοκέφαλοι και ημικρανίες
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Προβλήματα γονάτων, αστραγάλων και ποδιών
• Προβλήματα του αυχένα και των ώμων - παγωμένος ώμος
• Πόνοι στη βουβωνική χώρα, ανισορροπία
• Λεκάνης, ανισορροπία στο μήκος των ποδιών
• Προβλήματα γυναικολογικά - ακανόνιστος κύκλος - Πόνοι περιόδου - ορμονικές διαταραχές
• Αναπνευστικά προβλήματα - άσθμα και αλλεργικό Πυρετό
• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και επικονδυλίτιδες
• Αθλητικοί τραυματισμοί και ατυχήματα
  ΤΙ ΘΑ ΝΟΙΩΣΩ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ
  Με τις πρώτες κινήσεις bowtech, στο σώμα ξεκινά μια σειρά αντιδράσεων όπως βαθειά χαλάρωση, αύξηση της θερμοκρασίας, καλύτερη κυκλοφορία αίματος και λέμφου και αποβολή τοξινών. Οι περισσότεροι πελάτες νοιώθουν βαθειά χαλάρωση, ανακούφιση και νύστα.
  
  ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ
  Μετά από έρευνες έχει αποδειχθεί ότι από τις πρώτες δύο κινήσεις, που δέχεται το σώμα, ξεκινά μια μεγάλη κυτταρική κινητοποίηση, η οποία συνεχίζεται για τις επόμενες πέντε ημέρες. Για το λόγο αυτό οι συνεδρίες έχουν απόσταση πέντε έως 7 ημέρες η μία από την άλλη. Αυτός ο κανόνας δεν ισχύει βέβαια σε περίπτωση επανατραυματισμού, στις κρίσεις άσθματος και στα προβλήματα των εγκύων καθώς το σώμα τους καθημερινά υφίσταται αλλαγές.
  
  ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΟΤΑΝ ΔΕΧΟΜΑΙ BOWTECH
  Η τεχνική BOWEN, μπορεί να λειτουργήσει είτε αυτόνομα, είτε παράλληλα. με άλ- λες μορφές θεραπείας της κλασσικής ή εναλλακτικής ιατρικής, συμπληρώνοντας και επιταχύνοντας τα θεραπευτικά αποτελέσματα. Δεν πρέπει όμως να συνδιαστεί παράλληλα με άλλη παρεμβατική στο σώμα τεχνική όπως μασάζ, σιάτσου κλπ, για- τι μπορεί να μειωθεί η αποτελεσματικότητα και η διάρκεια επίδρασής της. Για το λόγο αυτό, συνιστάται το περιθώριο μιας εβδομάδας μετά ή πρίν την εφαρμογή της τεχνικής bowen και μιας άλλης χειροπρακτικής τεχνικής.
  Επίσης πρέπει να αποφεύγονται τα παγωμένα ή ζεστά επιθέματα στα σημεία του πόνου και είναι απαραίτητη η λήψη αφθονου νερού για να μπορέσουν να αποβληθούν οι τοξίνες από τον οργανισμό καθώς το bowtech κινητοποιεί τη διαδικασία αποτοξίνωσης. 
  
  
  
  
  
  

PAP AND HPV TESTING

What causes cervical cancer?

Nearly all cases of  cervical cancer are caused by infection with oncogenic, or high-risk, types of human papillomavirus, or HPV. There are about 12 high-risk HPV types. Infections with these sexually transmitted viruses also cause most  anal cancers; many vaginal, vulvar, and penile cancers; and some   oropharyngeal cancers.
Although HPV infection is very common, most infections will be suppressed by the immune system within 1 to 2 years without causing cancer. These transient infections may cause temporary changes in cervical cells. If a cervical infection with a high-risk HPV type persists, the cellular changes can eventually develop into more severe precancerous lesions.If precancerous lesions are not treated, they can progress to cancer. It can take 10 to 20 years or more for a persistent infection with a high-risk HPV type to develop into cancer.  

What is cervical cancer screening?

Cervical cancer screening is an essential part of a woman’s routine health care. It is a way to detect abnormal cervical cells, including  precancerous cervical lesions, as well as early cervical cancers. Both precancerous lesions and early cervical cancers can be treated very successfully. Routine cervical screening has been shown to greatly reduce both the number of new cervical cancers diagnosed each year and deaths from the disease.
Cervical cancer screening includes two types of screening tests: cytology -based screening, known as the Pap test or Pap smear, and HPV testing. The main purpose of screening with the Pap test is to detect abnormal cells that may develop into cancer if left untreated. The Pap test can also find noncancerous conditions, such as infections and  inflammation. It can also find cancer cells. In regularly screened populations, however, the Pap test identifies most abnormal cells before they become cancer.
HPV testing is used to look for the presence of high-risk HPV types in cervical cells. These tests can detect HPV infections that cause cell abnormalities, sometimes even before cell abnormalities are evident. Several different HPV tests have been approved for screening. Most tests detect the DNA of high-risk HPV, although one test detects the RNA  of high-risk HPV. Some tests detect any high-risk HPV and do not identify the specific type or types that are present. Other tests specifically detect infection with HPV types 16 and 18, the two types that cause most HPV-associated cancers.

How is cervical cancer screening done?

Cervical cancer screening can be done in a medical office, a clinic, or a community health center. It is often done during a pelvix examination.
While a woman lies on an exam table, a health care professional inserts an instrument called a speculum into her vagina to widen it so that the upper portion of the vagina and the cervix can be seen. This procedure also allows the health care professional to take a sample of cervical cells. The cells are taken with a wooden or plastic scraper and/or a cervical brush and are then prepared for Pap analysis in one of two ways. In a conventional Pap test, the specimen (or smear) is placed on a glass microscope slide and a fixative is added. In an automated liquid-based Pap cytology test, cervical cells collected with a brush or other instrument are placed in a vial of liquid preservative. The slide or vial is then sent to a laboratory for analysis.
In the United States, automated liquid-based Pap cytology testing has largely replaced conventional Pap tests. One advantage of liquid-based testing is that the same cell sample can also be tested for the presence of high-risk types of HPV, a process known as “Pap and HPV cotesting.” In addition, liquid-based cytology appears to reduce the likelihood of an unsatisfactory specimen. However, conventional and liquid-based Pap tests appear to have a similar ability to detect cellular abnormalities.

When should a woman begin cervical cancer screening, and how often should she be screened?

Women should talk with their doctor about when to start screening and how often to be screened. In March 2012, updated screening guidelines were released by the United States Preventive Services Task Force and jointly by the American Cancer Society, the American Society for Colposcopy and Cervical Pathology, and the American Society for Clinical Pathology. These guidelines recommend that women have their first Pap test at age 21. Although previous guidelines recommended that women have their first Pap test 3 years after they start having sexual intercourse, waiting until age 21 is now recommended because adolescents have a very low risk of cervical cancer and a high likelihood that cervical cell abnormalities will go away on their own.
According to the updated guidelines, women ages 21 through 29 should be screened with a Pap test every 3 years. Women ages 30 through 65 can then be screened every 5 years with Pap and HPV cotesting or every 3 years with a Pap test alone.
The guidelines also note that women with certain risk factors  may need to have more frequent screening or to continue screening beyond age 65. These risk factors include being infected with the human immunodeficiency virus (HIV), being immunosuppressed, having been exposed to  diethylstibestrol before birth, and having been treated for a precancerous cervical lesion or cervical cancer.
Women who have had a hysterectomy (surgery to remove the uterus and cervix) do not need to have cervical screening, unless the hysterectomy was done to treat a precancerous cervical lesion or cervical cancer.

What are the benefits of Pap and HPV cotesting?

For women age 30 and older, Pap and HPV cotesting is less likely to miss an abnormality (i.e., has a lower false-negative rate) than Pap testing alone. Therefore, a woman with a negative HPV test and normal Pap test has very little risk of a serious abnormality developing over the next several years. In fact, researchers have found that, when Pap and HPV cotesting is used, lengthening the screening interval to 5 years still allows abnormalities to be detected in time to treat them while also reducing the detection of HPV infections that would have gone away on their own.
Adding HPV testing to Pap testing may also improve the detection of glandular cell abnormalities, including  adenocarcinoma of the cervix (cancer of the glandular cells of the cervix). Glandular cells are mucus-producing cells found in the endocervical canal (the opening in the center of the cervix) or in the lining of the uterus. Glandular cell abnormalities and adenocarcinoma of the cervix are much less common than squamous cell abnormalities and squamous cell carcinoma. There is some evidence that Pap testing is not as good at detecting adenocarcinoma and glandular cell abnormalities as it is at detecting squamous cell abnormalities and cancers.

Can HPV testing be used alone for cervical cancer screening?

On April 24, 2014, the Food and Drug Administration (FDA) approved the use of one  HPN DNA test (cobas HPV test, Roche Molecular Systems, Inc.) as a first-line primary screening test for use alone for women age 25 and older. This test detects each of HPV types 16 and 18 and gives pooled results for 12 additional high-risk HPV types.
The new approval was based on long-term findings from the ATHENA trial, a clinical trial that included more than 47,000 women. The results showed that the HPV test used in the study performed better than the Pap test at identifying women at risk of developing severe cervical cell abnormalities.
The greater assurance against future cervical cancer risk with HPV testing has also been demonstrated by a cohort study  of more than a million women, which found that, after 3 years, women who tested negative on the HPV test had an extremely low risk of developing cervical cancer—about half the already low risk of women who tested negative on the Pap test.
First-line HPV testing has not yet been incorporated into the current professional cervical cancer screening guidelines. Professional societies are developing interim guidance documents, and some medical practices might incorporate primary HPV screening.

How are the results of cervical cancer screening tests reported?

A doctor may simply describe Pap test results to a patient as “normal” or “abnormal.” Likewise, HPV test results can either be “positive,” meaning that a patient’s cervical cells are infected with high-risk HPV, or “negative,” indicating that high-risk HPV types were not found. A woman may want to ask her doctor for specific information about her Pap and HPV test results and what these results mean.
Most laboratories in the United States use a standard set of terms, called the Bethesda System, to report Pap test results. Under the Bethesda System, samples that have no cell abnormalities are reported as “negative for intraepithelial lesion or malignancy” A negative Pap test report may also note certain benign (non-neoplastic) findings, such as common infections or inflammation. Pap test results also indicate whether the specimen was satisfactory or unsatisfactory for examination.
The Bethesda System considers abnormalities of squamous cells and glandular cells separately. Squamous cell abnormalities are divided into the following categories, ranging from the mildest to the most severe.
Atypical squamous cells (ASC) are the most common abnormal finding in Pap tests. The Bethesda System divides this category into two groups, ASC-US and ASC-H.

• ASC-US: atypical squamous cells of undetermined significance. The squamous cells do not appear completely normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean. The changes may be related to an HPV infection, but they can also be caused by other factors.
• ASC-H: atypical squamous cells, cannot exclude a high-grade squamous intraepithelial lesion. The cells do not appear normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean. ASC-H lesions may be at higher risk of being precancerous compared with ASC-US lesions.

Low-grade squamous intraepithelial lesions (LSILs) are considered mild abnormalities caused by HPV infection. Low-grade means that there are early changes in the size and shape of cells. Intraepithelial refers to the layer of cells that forms the surface of the cervix. When cells from the abnormal area are removed and examined under a microscope (in a procedure called a biopsy), LSILs are usually found to have mild cell changes that may be classified as mild  dysplasia or as cervical intraepithelial neoplasia, grade 1 (CIN-1).
High-grade squamous intraepithelial lesions (HSILs) are more severe abnormalities that have a higher likelihood of progressing to cancer if left untreated. High-grade means that there are more evident changes in the size and shape of the abnormal (precancerous) cells and that the cells look very different from normal cells. When examined under a microscope, the cells from HSILs are often found to have more extensive changes that may be classified as moderate or severe dysplasia or as CIN-2, CIN-2/3, or CIN-3 (in order of increasing severity). Microscopic examination of HSILs may also reveal carcinoma in situ (CIS), which is commonly included in the CIN-3 category.
Squamous cell carcinoma is cervical cancer. The abnormal squamous cells have invaded more deeply into the cervix or into other tissues or organs. In a well-screened population, such as that in the United States, a finding of cancer during cervical screening is extremely rare.
Glandular cell abnormalities describe abnormal changes that occur in the glandular tissues of the cervix. These abnormalities are divided into the following categories:
Atypical glandular cells (AGC), meaning the glandular cells do not appear normal, but doctors are uncertain about what the cell changes mean.
Endocervical adenocarcinoma in situ (AIS), meaning that severely abnormal cells are found but have not spread beyond the glandular tissue of the cervix.
Adenocarcinoma includes not only cancer of the endocervical canal itself but also, in some cases, endometrial, extrauterine, and other cancers.

What follow-up tests are done if cervical cancer screening results are abnormal?

For a woman receiving Pap and HPV cotesting:
If a woman is found to have a normal Pap test result with a positive HPV test that detects the group of high-risk HPV types, the doctor will usually have her return in a year for repeat screening to see if the HPV infection persists and whether any cell changes have developed that need further follow-up testing. Alternatively, the woman may have another HPV test that looks specifically for HPV-16 and HPV-18, the two HPV types that cause most cervical cancers.
If either of these two HPV types is present, a woman will usually have follow-up testing with coloscopy. Colposcopy is the use of an instrument much like a microscope (called a coloscope) to examine the vagina and the cervix. During a colposcopy, the doctor inserts a speclum into the vagina to widen it and may apply a dilute vinegar solution to the cervix, which causes abnormal areas to turn white. The doctor then uses the colposcope (which remains outside the body) to observe the cervix. When a doctor performs colposcopy, he or she will usually remove cells or tissues from the abnormal area for examination under a microscope, a procedure called a biopsy.
If a woman is found to have an abnormal Pap test result with a negative (normal) HPV test, the follow-up tests will depend on the Pap test result. If the Pap test result is ASC-US, the doctor will usually have the woman return in 3 to 5 years for a repeat screen. If the Pap test result is LSIL,the doctor may recommend colposcopy or might have the woman return in a year for repeat screening.
If a woman is found to have an abnormal Pap test result with a positive HPV test that detects any high-risk HPV type, the doctor will usually have the woman receive follow-up testing with colposcopy.
For a woman receiving Pap testing alone:
If a woman who is receiving Pap testing alone is found to have an ASC-US Pap test result, her doctor may have the sample tested for high-risk HPV types or may repeat the Pap test to determine whether further follow-up is needed. Many times, ASC-US cell changes in the cervix go away without treatment, especially if there is no evidence of infection with high-risk HPV. Doctors may prescribe estrogen cream for women with ASC-US who are near or past menopause. Because ASC-US cell changes can be caused by low hormone levels, applying an estrogen cream to the cervix for a few weeks can usually help to clarify their cause.
Follow-up testing for all other abnormal Pap results will typically involve a colposcopy.
For a woman receiving HPV-alone testing:
If a woman who is having HPV-alone testing tests positive for HPV types 16 or 18, she should, according to guidance from the FDA, have a colposcopy. A women who  tests negative for types 16 and 18 but is positive for one of the 12 other high-risk HPV types should have a Pap test to determine whether a colposcopy is needed.

How are cervical abnormalities treated? 

If biopsy analysis of cells from the affected area of the cervix shows that the cells have CIN-2 or more severe abnormalities, further treatment is probably needed depending on a woman’s age, pregnancy status, and future fertility concerns. Without treatment, these cells may turn into cancer. Treatment options include the following:

• LEEP (loop electrosurgical excision procedure), in which an electrical current that is passed through a thin wire loop acts as a knife to remove tissue
• Cryotherapy, in which abnormal tissue is destroyed by freezing it
• Laser therapy, the use of a narrow beam of intense light to destroy or remove abnormal cells
• Conization, the removal of a cone-shaped piece of tissue using a knife, a laser, or the LEEP technique.

The screening guidelines call for women who have been treated for CIN-2 or more severe abnormalities to continue screening for at least 20 years, even if they are over 65.

Do women who have been vaccinated against HPV still need to be screened for cervical cancer?

Yes. Because current HPV vaccines do not protect against all HPV types that cause cervical cancer, it is important for vaccinated women to continue to undergo routine cervical cancer screening. 

What are the limitations of cervical cancer screening?

Although cervical cancer screening tests are highly effective, they are not completely accurate. Sometimes a patient can be told that she has abnormal cells when the cells are actually normal (a false-positive result), or she can be told that her cells are normal when in fact there is an abnormality that was not detected (a false-negative result).
Cervical cancer screening has another limitation, caused by the nature of HPV infections. Because most HPV infections are transient and produce only temporary changes in cervical cells, overly frequent cervical screening could detect HPV infections or cervical cell changes that would never cause cancer. Treating abnormalities that would have gone away on their own can cause needless psychological stress. In addition, follow-up tests and treatments can be uncomfortable, and some treatments that remove cervical tissue, such as LEEPand conization have the potential to weaken the cervix and may affect  fertility  or slightly increase the rate of premature delivery, depending on how much tissue is removed.
The screening intervals in the 2012 guidelines are intended to minimize the harms caused by treating abnormalities that would never progress to cancer while also limiting false-negative results that would delay the diagnosis and treatment of a precancerous  condition or cancer. With these intervals, if an HPV infection or abnormal cells are missed at one screen, chances are good that abnormal cells will be detected at the next screening exam, when they can still be treated successfully.

EM.CH

SOCIETY- J.KRISHNAMURTI

J.Krishnamurti

Breathing correctly

We all do it on average 20,000 times a day - but are we doing it properly?

While most of us never give breathing a second thought, the way you draw breath can affect your physical and mental wellbeing.
Breathing properly can reduce your stress levels, improve your workouts and boost your immunity to infections and illnesses. Poor breathing can lead to panic attacks and even conditions like insomnia and depression.
Read our guide below to why breathing properly is so important.
And click on the links at the bottom of the page for two specific breathing techniques that can boost your health, discover if breathing correctly can help you lose weight and follow our specially designed 'breath workout' for femail readers.

Why is breathing properly important?

Breathing correctly means that our bodies are being supplied with the right amount of oxygen, replenishing our brain and other vital organs with essential nutrients.
If you are not breathing correctly, your body can be robbed of oxygen, leading to a host of conditions.
Your skin can suffer as it is not receiving enough fresh oxygenated blood, your muscles can tire easily during a workout as they are not getting the right amount of oxygen and you can feel constantly tired and lethargic because there are not enough vital nutrients being carried in the blood.

Breathing incorrectly can also affect the levels of carbon dioxide - or CO2 - in the blood. While oxygen is important for our bodies to function properly, CO2 is just as vital.
Fiona Agombar, a yoga teacher and author, explains, 'You need a balance of oxygen and carbon dioxide. If you breathe too fast, you breathe off too much carbon dioxide, which, in turn, will make your whole system too alkaline.
'A certain level of CO2 is necessary for your cells to maintain the correct level of acidity and to function properly.'
What effect does breathing incorrectly have on my health?
When we are babies, we all take deep, relaxing breaths from our abdomen - watch your children when they are asleep to see how their stomach rises and falls rather than their chest.
As we get older, stress often changes the way we breathe. When we are stressed, our bodies operate on the 'fight or flight' response to whatever is scaring us. This means we take short sharp breaths to help prepare for the 'fight' we will have to face.
But prolonged periods of stress mean we constantly breathe like this, only ever using the top third of our lungs. This causes us to breathe as if we were permanently hyperventilating.
This leads to a poor exchange of oxygen and CO2 in the bloodstream, depriving our bodies of both vital gases.
The physiological effect of a lack of CO2 can make you feel 'spaced out' and can lead to panic attacks, insomnia, dizziness and extreme fatigue, while lack of oxygen can rob your organ.

Hyperventilating also increases the heart rate, leading to palpitations and contributes to feelings of anxiety and being out of control.
When victims are having a panic attack, the best remedy is to let them breathe into a paper bag. This means they are re-inhaling the exhaled carbon dioxide, boosting their levels of CO2 back to normal.
How can I breathe correctly?
To breathe properly, you need to use your diaphragm, the large sheet-like muscle that lies at the bottom of the chest cavity.
To find your diaphragm, sit comfortably or lie on your back on the floor. Place your left hand on your upper chest and your right hand on your abdomen, in the 'gap' of your rib cage.

When you breathe in and out, your left hand should remain still and only your right hand should move up and down. If your left hand is moving, your breathing is too shallow and you are not using your diaphragm as you should.
Try to alter your breathing so only your right hand moves as you do so. Yoga teacher Fiona Agombar has a few tips to make sure you are breathing properly.
'One in-breath and one out-breath are one cycle,' she says. 'Try to slow your breathing down to eight to ten cycles per minute without breathing from your upper chest area. Aim to breathe slowly and smoothly.'
Slow, rhythmic breathing will help regulate the flow of oxygen and CO2, slow the heart rate - easing anxiety - and ensure your circulation is carrying the optimum amount of nutrients around the body.
Regulating your breathing will also help boost your performance during aerobic exercise as your muscles will be fully replenished with the right amounts of energy-giving oxygen.

EM.CH 

Painful Sex in Women

In many cases, a woman can experience painful sex if there is not sufficient vaginal lubrication. When this occurs, the pain can be resolved if the female becomes more relaxed, if the amount of foreplay is increased, or if the couple uses a sexual lubricant.

In some cases, a woman can experience painful sex if one of the following conditions is present:

•  Vaginismus. This is a common condition. It involves an involuntary spasm in the vaginal muscles, mainly caused by fear of being hurt.
• Vaginal infections. These conditions are common and include  yeast infections.
• Problems with the cervix  (opening to the uterus). In this case, the penis can reach the cervix at maximum penetration. So problems with the cervix (such as infections) can cause pain during deep penetration.
• Problems with the uterus. These problems may include  fibroids that can cause deep intercourse pain.
• Endometriosis. This is a condition in which the tissue that lines the uterus grows outside the uterus.
• Problems with the ovaries. Problems might include cysts on the ovaries.
• Pelvic inflammatory disease (PID). With PID, the tissues deep inside become badly inflamed and the pressure of intercourse causes deep pain.
• Ectopic pregnancy. This is a  pregnancy in which a fertilized egg develops outside the uterus.
• Menopause. With menopause, the vaginal lining can lose its normal moisture and become dry.
• Intercourse too soon after surgery or  childbirth.
• Sexually transmitted diseases. These may include genital warts, herpes sores, or others STDs.
• Injury to the vulva or  vagina.These injuries may include a tear from  childbirth or from a cut (episiotomy) made in the area of  skin between the vagina and anus during labor.

How Can Painful Sex In Women Be Treated?

Some treatments for painful sex in women do not require medical treatment. For example, painful sex after pregnancy can be addressed by waiting at least six weeks after childbirth before having intercourse. Make sure to practice gentleness and patience. In cases in which there is vaginal dryness or a lack of lubrication, try water-based lubricants.

EM.CH

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ.

 

Μαδαγασκάρη 1870 μ.Χ. Μαρτυρία Άγγλου ιεραποστόλου: "Όλοι οι κάτοικοι του χωριού έκαναν έναν κύκλο και χτυπούσαν συνεχώς τα χέρια τους γύρω από τις άρρωστες μικρές ,που ήταν ξαπλωμένες και περίεργα στολισμένες. Κατόπιν οι γυναίκες τραγούδησαν ένα μονότονο τραγούδι, ενώ οι άνδρες χτυπούσαν τα ξύλινα τύμπανά τους. Ύστερα μια γυναίκα 'ιερής καταγωγής', που είχε έρθει ειδικά γι' αυτή τη λειτουργία, άρχισε να χορεύει στο κέντρο του κύκλου, ενώ μια άλλη, που ήταν καθισμένη ακριβώς πίσω από τις άρρωστες, έκανε ένα τρομακτικό θόρυβο χτυπώντας κομμάτια από μέταλλο. Αυτή η τελετουργία είχε σκοπό να διώξει τα 'κακά πνεύματα' από τις άρρωστες και να τα οδηγήσει προς το σώμα της χορεύτριας που, χάρη στην ιερή καταγωγή της, ήταν προστατευμένη από την επιρροή αυτών των πνευμάτων."
        Αν θεωρούμε ότι η χρήση της μουσικής και του ήχου γενικότερα στην θεραπευτική καθώς κι η γνώση της δύναμης του λόγου, και η εφαρμογή της, περιορίζεται μόνο στις πρωτόγονες κοινωνίες, που ακόμα και στις μέρες μας κάποιες μορφές τους επιβιώνουν, απέχουμε πολύ από την πραγματικότητα. Μία έστω επιφανειακή προσέγγιση των Γραφών των διαφόρων θρησκειών, της Μυθολογίας, των φιλοσοφικών κειμένων, αλλά και της ίδιας της ιστορίας της Ανθρωπότητας, θα μας επιβεβαίωνε του λόγου το αληθές.
         Στην εισαγωγή, λοιπόν, του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, έχουμε τον συγγραφέα να δηλώνει: "Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο  ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι' αυτού έγιναν και χωρίς αυτού δεν έγινε ουδέ  εν το οποίον έγινεν. Εν αυτώ ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων."
       Στην Αίγυπτο, κατά τους Ερμουπολίτες Θεολόγους ο Θώτ ήταν ο αληθινός δημιουργός του Κόσμου. Αυτός είχε επιτελέσει το έργο της δημιουργίας με μόνο τον ήχο της φωνής του, υλοποιώντας τον εξελθόντα ήχο υπό τη μορφή τεσσάρων θεών και τεσσάρων θεαινών απ' όπου και η Ερμούπολις ονομάσθηκε "Πόλη των οκτώ". Οι οκτώ αυτοί θεοί συνέχισαν τη δημιουργία δια του λόγου, ενώ κατά τα κείμενα εξακολουθούν να ψάλλουν, πρωί και βράδυ τους ύμνους τους, για να εξασφαλίζουν την κανονική πορεία του ήλιου.
     Στις περισσότερες παραδόσεις περί Κοσμογονίας, γίνεται λόγος για ένα είδος "πρωταρχικής φωνής" ή ήχου που διαμορφώνει το Χάος σε Κόσμο, όπως  στην ινδική Αιταρέγυα Ουπανισάδ, όπου ο Κόσμος εκτινάσσεται από ένα ''Αυγό'', όπου  βρίσκεται κλεισμένος ο πρωταρχικός τόνος, ενώ κάτι αντίστοιχο έχουμε στους Ορφικούς.
       Ας θυμηθούμε τη φλογέρα του Κρίσνα, τη λύρα του Απόλλωνα και αυτή του Ορφέα. Με το τραγούδι του ο τελευταίος κατόρθωνε να εξημερώνει τη Φύση και τα στοιχεία της. Ο Κάδμος νικώντας το δράκοντα παίρνει για σύζυγο την Αρμονία, κόρη του Άρη και της Αφροδίτης. Ο Αμφίων οικοδομεί με τη μουσική του τα τείχη της Θήβας και ο Απόλλων με τον ίδιο τρόπο εκείνα της Τροίας. Τα τείχη της Ιεριχούς καταρρέουν υπό τον ήχο της σάλπιγγας.
    Ας σταθούμε όμως στον Απόλλωνα, στο πρόσωπο του οποίου συναντιούνται και παντρεύονται η Μουσική κι η Ιατρική. Γιατρός σωμάτων και ψυχών, Μουσηγέτης και Θεραπευτής ταυτόχρονα, ''Παιάν άναξ'' και ''Ιήος''. Αυτόν επικαλούνται μέσω των παιάνων, όταν η αρρώστια σαρώνει το λαό της Θήβας, στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, κατά της καταστρεπτικής μάστιγας της επιδημίας. Αυτόν και κατά την πανώλη της Τροίας, που καταπολεμήθηκε με τραγούδι.
    Ο Ερυξίμαχος, ένα από τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, από οικογένεια γιατρών και ιατρός ο ίδιος αναφέρει: ''Το έργο του μουσικού αντιστοιχεί τώρα προς του ιατρού το έργο, κατά την πρώτη θεωρία περί πληρώσεως και κενώσεως. (Κατά Ιπποκράτη: ''Οκόσα πλησμονή τίκτει νοσήματα κένωσις ιήται, οκόσα δε από κενώσιος γίνεται νοσήματα, πλησμονή  ιήται.''). Είτε ως δημιουργός μουσικών συνθέσεων είτε ως εκτελεστής (και τα δύο υπάγονται υπό το όνομα Παιδεία), έχει να ασκήσει ο μουσικός ένα είδος διαιτητικής της ψυχής, η οποία θα κανονίζει τας τροφάς της και τα λιχνεύματα. Διότι και εδώ παρατηρείται ο επιβλαβής έρως προς την μουσική την παροξύνουσα τα πάθη και δημιουργούσαν ακοσμίαν, και ο αγαθός έρως των κοσμίων ανθρώπων προς την αγαθήν μουσικήν''. Αυτό τον έρωτα, του οποίου η χαρά είναι προφανής, ονομάζει ο Ερυξίμαχος ουράνιο. Κι αυτό αποτελεί ένα μείζον χαρακτηριστικό του Αρχαίου Πνεύματος των λαών όπου -σ' αντίθεση με την σημερινή κρατούσα κατάσταση, όπου ισχύει το ''l'art pour l'art'' (δηλ. η Τέχνη για την Τέχνη)- η μουσική εθεωρείτο δώρημα θεών κι επομένως έπρεπε να έχει ήθος, και ήθος αγαθόν. Ούτε είναι σύμπτωση ότι η λέξη νόμος σημαίνει μαζί και τον κοινωνικό θεσμό και τον μουσικό σκοπό.
      Πάνω στο ίδιο πνεύμα, της αποδοχής της μουσικής, τόσο ως ηθοπλαστικού και εκπολιτιστικού, όσο κι ως ιαματικού παράγοντα, κινούνται και οι απόψεις του Πλάτωνα: ''Η μουσική δεν εδόθη υπό των Θεών εις τους ανθρώπους ίνα απλώς και μόνον τους διασκεδάζει και δια να θέλγει τα ώτα των με ευχάριστους μελωδίας, αλλά και δια να κατευνάζει τα ψυχικά των πάθη και να καταπολεμά τας ατελείας του σώματος αυτών''.
     Στην άποψη αυτή του Πλάτωνα φαίνεται να συμπαρατάσσεται και ο Μέγας Ναπολέων: ''Απ' όλες τις καλές τέχνες, η μουσική είναι εκείνη η οποία εξασκεί μείζονα επίδραση επί των παθών και την οποία ο Νομοθέτης θα έπρεπε περισσότερο να ενισχύσει. Ένα μουσικό έργο εκτελούμενο από πραγματικό καλλιτέχνη, ενεργεί ασυγκρίτως εντονώτερα επί του αισθήματος και ασκεί μεγαλύτερη επίδραση από ένα καλό σύγγραμμα ηθικής, το οποίο πείθει μεν την λογική, χωρίς όμως να επιδρά επί των εθίμων μας''. Η θέση αυτή του Μ. Ναπολέοντα, δεν πρέπει να είναι ανεπηρέαστη και από το γεγονός της θεραπείας του γιου του περίφημου θεράποντος ιατρού του, του CORVISART. Αυτός, ενώ είχε προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό, φέρεται να θεραπεύθηκε με την καθημερινή ακρόαση ορχήστρας, αποτελούμενης από δύο κόρνα, δύο μπάσα, δύο κλαρινέτα και μιας τρομπέτας.
     Ανάμεσα στα πλείστα άλλα ιστορικά παραδείγματα, αξίζει ν' αναφερθεί η αποκατάσταση της κλονισμένης υγείας και η θεραπεία των κρίσεων μελαγχολίας του βασιλιά Φιλίππου του Ε' και του Φερδινάνδου του ΣΤ' της Ισπανίας, από τα τραγούδια του Φαρινέλλι, και τις σονάτες του Ντομένικο Σκαρλάτι, στα μέσα του 18ου αιώνα, όπως ακριβώς ο Δαυίδ το 1000 π.Χ. περίπου, θεράπευε τις 'καταθλίψεις' του Σαούλ παίζοντας άρπα.
     Η Σχολή του Αριστοτέλη, είχε σαν αρχή της τη συγκίνηση που η μουσική προκαλεί, η οποία όταν είναι ισχυρή μπορεί ν' απομακρύνει τις ψυχικές εντάσεις,
προκαλώντας κρίση και εκτόνωση. Αυτή η άποψη, στην πρακτική της εφαρμογή, δεν διαφέρει και πολύ από τα Διονυσιακά δρώμενα και μάλιστα τον Μαιναδισμό, πρακτική που έχει κατά κάποιο τρόπο διασωθεί ως τις μέρες μας μέσα από το Καρναβάλι. Σε παρόμοια βάση, πρέπει να στηριζόταν και η μουσικοχορευτική θεραπεία του Ταραντισμού μεταξύ 15ου και 17ου αιώνα στην Ιταλία, προκαλούμενου από είδους αράχνης (TARENTULA) και συνοδευόμενου  από ατονία και καχεξία. Ο Αριστοτέλης καταλήγει σε δύο ενδείξεις, οι οποίες έχουν πολλές ομοιότητες και με σύγχρονες εφαρμογές:
     α. Οι ηπιότερες μορφές ψυχικών διαταραχών θεραπεύονται με την επίδραση μιας ήρεμης μουσικής.
   β. Σε περίπτωση βαρύτερων ασθενειών, η παθολογική ταραχή πρέπει να εντείνεται με τη βοήθεια μιας πολύ έντονης μουσικής, ώστε στο αποκορύφωμα να επέλθει η κάθαρση, που θα φέρει και τη λύση της διαταραχής.
    Ανάλογες μέθοδοι μας προσεγγίζουν και από το χώρο της Ανατολής και συγκεκριμένα της Ινδίας, μέθοδοι που στηρίζονται αποκλειστικά σε μια από τις επτά Μεγάλες Αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, που περιέχονται στο Κυμβάλειο, την Αρχή του Ρυθμού. Ο ρυθμός σ' όλες τις μορφές του, είτε ονομάζεται παιχνίδι, ποίηση, μουσική είτε χορός, είναι η ίδια η Φύση της όλης σύστασης του ανθρώπου. Όταν ολόκληρος ο μηχανισμός του σώματός του εργάζεται μ' ένα ρυθμό τότε ο τόνος του παλμού, της καρδιάς, του κεφαλιού, της κυκλοφορίας του αίματος, όλα εμφανίζουν ένα ρυθμό, ενώ ακριβώς το σπάσιμο του ρυθμού ονομάζεται ασθένεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επαναφοράς, είναι η ταλάντωση από τη μητέρα του βρέφους που κλαίει και το ρυθμικό κτύπημα στην πλάτη του. Ακόμη κάθε μόχθος και εργασία, όσο σκληρή και δύσκολη, γίνεται εύκολη με τη δύναμη του ρυθμού και της μουσικής. Η γνώση αυτή, που ήταν σε χρήση στην Αρχαία Ινδία, έρχεται ξανά στο φως και εφαρμόζεται σήμερα ήδη από μεγάλες εταιρείες, για την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων σ' αυτές, όπως επίσης σε νοσοκομεία, ψυχιατρικές κλινικές, γηροκομεία και άλλα ιδρύματα.
     Στην αρχαιότητα, οι θεραπευτές στην Ανατολή, μέσα από ένα είδος Μαιευτικής ή ψυχανάλυσης, θεράπευαν ασθένειες ψυχολογικής φύσης, διεγείροντας τη συναισθηματική φύση του ατόμου μέσω του ρυθμού του τύμπανου και του τραγουδιού τους, ενώ ο ασθενής ταλάντευε το κεφάλι του σύμφωνα με το ρυθμό. Η μέθοδος αυτή τον ανάγκαζε ν' αποκαλύψει το μυστικό της ενόχλησής του, που κρυβόταν κάτω απ' το κάλυμμα του φόβου και της συμβατικότητας. Έτσι ομολογούσε στο θεραπευτή κάτω από τη γοητεία του ρυθμού, και αυτός ήταν σε θέση να εξιχνιάσει την πηγή της ασθένειας.
    Η σύγχρονη επιστήμη, τείνει πλέον ν' αναγνωρίσει και να ξαναθέσει σ' εφαρμογή την Μουσική, καθώς και άλλες παραδοσιακές μεθόδους στην υπηρεσία της Ιατρικής. Πειράματα που επαληθεύουν την επίδραση της μουσικής τόσο στην ανάπτυξη των φυτών, όσο και στην παραγωγικότητα των ζώων  (η ακρόαση της μουσικής του Μότσαρτ αυξάνει την γαλακτοπαραγωγή των αγελάδων κατά 15-20 %!), καθώς επίσης στον καρδιακό παλμό και τον ρυθμό της αναπνοής του ανθρώπου, συνηγορούν στις 'νέες' δρομολογήσεις. Ήδη, εδώ και μερικά χρόνια λειτουργούν στη Γαλλία, Αυστρία, Αργεντινή κ.α. Ινστιτούτα, που εφαρμόζουν τη μουσικοθεραπεία στην πράξη, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο (βλέπε: α) Μουσική και Ιατρική, Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη - β) Μουσική και Ψυχολογία Εισαγωγή στη Μουσικοθεραπεία, Εκδόσεις Θυμάρι).
     Βέβαια, η λήθη και η αδράνεια στην οποία έχει περιέλθει τόσο η χρήση των επωδών (Ψαλμοί) στη Δύση, όσο και των Μάντραμ (επί το πλείστον στίχοι από τα Ιερά βιβλία των Βεδών) στην Ανατολή, σαν αποτέλεσμα της ηθικής και γενικότερης παρακμής της εποχής μας, αλλά και σαν μηχανισμός αυτοάμυνας της Φύσης (καθώς σύμφωνα με το Κυμβάλειο: ''Αυτός που καταλαβαίνει την Αρχή της Δόνησης, έχει αρπάξει το σκήπτρο της Δύναμης''), εμποδίζει την πραγμάτωση αλμάτων σ' αυτό τον τομέα.
      Ας ευχηθούμε όμως και ας αγωνιστούμε, στην προσπάθεια αυτή της ανεύρεσης του ''Απωλεσθέντος Λόγου'', για την ύπαρξη επιστημόνων και ανθρώπων ιδεολόγων, που με τις σάλπιγγές τους, θα γκρεμίσουν τα τείχη της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, της τυφλότητας και κωφότητας, τα τείχη που μας χωρίζουν από το Θεό, την Αλήθεια, τη Γνώση, την πραγματική επαφή με τον  Άνθρωπο και τη Φύση, τα τείχη της Ιεριχούς. 
(Π.ESOTERICA)

ABOUT LIFE AND DEATH - J.KRISHNAMURTI

J.Krishnamurti